2025 Apr 18

www.blestfamily.com 

عـنوان    :       

آیا مرد میتواند شرط بچه دار نشدن را برای ازدواج بگذارد؟ آیا این ازدواج صحیح است؟

الحمدلله،

اگر این زن و مرد با هم ازدواج کنند، نکاح آنها صحیح است اما آن شرط پذیرفتنی نیست و زن نباید آنرا قبول نماید، و اگر ازدواج کردند نباید به این شرط وفا نمود، زیرا یکی از اهداف اصلی و اساسی از ازدواج؛ تداوم نسل بشری است که شریعت اسلام بر روی آن تاکید کرده است، برای همین است که پیامبر صلی الله علیه وسلم نیز به مردها توصیه می کند که:

«تزوجوا الودود الولود فإني مکماثر بکم الأمم». [الإرواء 1784].

یعنی: «با زنان محبت‌گر و بچه‌‌زا ازدواج کنيد؛ چون من در ميان امت‌ها به کثرت شما افتخار مي‌کنم».

و بر همین اساس جلوگیری و پیش گیری از بارداری که همیشگی باشد یعنی جلوگیری دائمی از حامله شدن شرعاً جایز نیست.

استاد سید سابق در "فقه السنة" می نویسد: «اگرصیغه عقد با شرطی همراه باشد ودرضمن آن شرطی‌گفته شود، این شرط بصورتهای زیرخواهد بود:

یا از مقتضیات عقد است، یا با عقد منافات دارد، یا شرط بگونه‌ای است ‌كه به سود زن است، یا شرطی است‌ كه شریعت ازآن نهی‌كرده است‌، اینها هریك حالات و احكام خاصی دارند كه بشرح زیر خلاصه می‌شوند: - سپس در مورد شرط دومی می نویسد: -

2- ‌شروطی‌كه وفا بدان واجب نیست‌:

شروطی را شرط‌ كند كه وفا بدانها واجب نیست، اگرچه عقد صحیح است‌. این شروط عبارتند از شروطی ‌كه با مقتضای عقد منافات دارند. مانند اینكه شرط كندكه نفقه و هزینه زن را نپردازد و یا با او همبستر نشود، یا اینكه شرط ‌كند‌ كه مهریه نداشته باشد یا اینكه ازانزال جلوگیری ‌كند، یا اینكه شرط ‌كند كه زن نفقه و هزینه زندگی مرد را بپردازد یا چیزی را به او عطا كند، یا اینكه شرط‌ كند در هفته تنها یك شب نزد او باشد یا اینكه شرط‌ كند، ‌كه تنها روز پیش او باشد نه شب‌.

همه این شروط و امثال آن باطل و فاسد هستند، چون با اصل عقد نكاح منافات دارند و حقوقی را ساقط می‌كنند كه با عقد واجب می‌گردند و پیش از آنكه عقد، منعقد شود، او این حقوق را ساقط می‌كند. پس این شروط صحیح نیستند، .. ولی خود عقد نكاح در ذات خود صحیح است‌، چون این شروط بر معانیی دلالت می‌كنند ‌كه زاید برعقد هستند وذكرآنها شرط نیست وجهل بدانها هم ضرری به عقد نمی‌رساند، پس عقد باطل نمی‌شود همانگونه‌كه اگر در ضمن عقد، مهریه حرام و ناروائی را، شرط‌كند، باز عقد صحیح است‌. چون ازدواج با عدم علم به عوض آن صحیح است‌، پس عقد با وجود فساد شرط و شرط فاسد، جایز است‌«.

‌بیگمان غریزه پدری و مادری‌، در سایه وجود کودک‌، رشد و تکامل می‌یابد  و احساسات و مهر و شفقت و عاطفه انسانی‌، ‌که انسانیت انسان بدون این فضایل بکمال نمی‌رسد، از اینراه‌، رشد و  نمو می‌کند و پرورش می‌یابد.

بنابراین این زن و مرد می توانند با همدیگر ازدواج کنند و ازدواج آنها صحیح است، اما وفای به این شرط واجب نیست و حتی نباید برای همیشه به آن عمل شود، یعنی نباید آن زوج برای همیشه خود را از داشتن فرزند محروم نمایند، زیرا شرعا جایز نیست که از بچه دار شدن برای همیشه جلوگیری شود، ولی می توانند مدتی از زندگی خود پیشگیری نمایند و ایرادی ندارد.

و زنی که چنین مردی به خواستگاری او می آید، مختار است که یا با وی ازدواج نکند و او را رد نماید و یا آنکه با او ازدواج کند اما نباید برای همیشه و تا دوره یائسگی زن (میانسالی زن) پیشگیری کند، چرا که اگر تا این دوره پیشگیری نماید دیگر حامله نخواهد شد.

برای مشاهده ی حکم جلوگیری از پیشگیری از بارداری به فتاوای (172) و (2285) و (4337) مراجعه کنید.

والله اعلم

وصلی الله وسلم علی محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com