2024 Dec 18

www.blestfamily.com 

عـنوان    :       

حکم سخن گفتن در توالت و یا در وقت جماع

سوال اول: آيا در توالت يا در وقت قضاي حاجت سخن گفتن درست است ويا اينکه گناه دارد و جايز نيست؟ 

سوال دوم: وقتي در بستر همراه همسر خود باشيم و بدن ماه عريان باشد آيا در اين وقت سخن گفتن جايز است يا گناه دارد؟

الحمدلله،

اول: سخن گفتن در وقت قضاي حاجت در توالت مکروه و ناپسند است، زيرا رسول اكرم صلي الله عليه وسلم مى‏فرمايد: «إذَا تَغَوَّطَ الرَّجُلَانِ فَلْيَتَوَارَ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا عَنْ صَاحِبِهِ وَلَا يَتَحَدَّثَا. فَإِنَّ اللَّهَ يَمْقُتُ عَلَى ذَلِكَ» (احمد) و "السلسلة الصحيحة" (3120).

يعني: «هرگاه دو نفر براى قضاى حاجت مى‏روند، بايد از يكديگر پنهان شوند و با هم حرف نزنند، زيرا چنين عملى باعث خشم خداوند است».

و حتي در حديث صحيح از ابن عمر رضي الله عنه آمده است كه: «أَنَّ رَجُلًا مَرَّ وَرَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَبُولُ، فَسَلَّمَ، فَلَمْ يَرُدَّ عَلَيْهِ». به روايت مسلم (370).

يعني: «شخصي از كنار پيامبر صلي الله عليه وسلم مي‌گذشت، بر او سلام كرد و پيامبر جواب نداد». چون پيامبر در حال قضاي حاجت بود. و جز در حال ضرورت (مثل نياز به آب) جواب كسي را نمي‌داد.

استاد سيد سابق رحمه الله در کتاب "فقه السنة" خويش مي گويد: « در محل قضاي حاجت بايد از هر نوع حرف زدن خودداري ‌کرد خواه ذکر باشد يا غيرآن‌، پس نبايد جواب سلام و جواب موذن را داد، مگر اينکه حرف زدن ضروري باشد مانند راهنمائي ‌کوري ‌که خوف هلاکت آن باشد، اگر در وقت قضاي حا‌جت شخصي دچار عطسه شد در دل خود «الحمد لله»‌ بگويد و زبان بدان نگشايد، زيرا ابن عمر رضي الله عنه گفته است‌: «أن رجلا مر على النبيص وهو يبول فسلم عليه فلم يرد عليه» «‌پيامبر صلي الله عليه وسلم مشغول ادرار کردن بود و مردي از کنار او ‌گذشت و بر وي سلام‌ کرد، پيامبر جواب سلام او را نداد». جماعت محدثين بجز بخاري آنرا روايت کرده‌اند. و ابوسعيد رضي الله عنه گفته است، از پيامبر شنيدم که مي‌فرمو‌د: «لا يخرج الرجلان يضربان الغائط كاشفين عن عورتيهما يتحدثان فإن الله يمقت على ذلك» «دو مردي‌ که به محل قضاي حاجت مي‌روند، در حالي که ‌کشف عورت كرده‌، به سخن ‌گفتن مي‌پردازند، خدا را خشمگين مي‌کنند». احمد و ابوداود و ابن ماجه آنرا روايت‌ کرده‌اند. ظاهر حديث مفيد حرمت سخن ‌گفتن است‌، ليکن اجماع بر آنست‌ كه نهي در اين حديث براي‌ کراهت است نه حرمت‌«.

دوم: و سخن گفتن زوجين با هم درحالي که در بستر عريان باشند، جايز است، زيرا دليلي بر منع يا ناپسند بودنش وارد نشده است. فقط بعضي از علماء گفتند: بر زبان آوردن اعضاي تناسلي همديگر با همان الفاظ عرفي رايج، مکروه و ناپسند است، زيرا منافي با مکارم اخلاق است.

ولي صحيح آنست که مکروه نيست، زيرا از آنجائيکه نگريستن و لمس کردن اعضاي تناسلي همديگر توسط زوجين جايز است، پس بر زبان آوردن اعضاي تناسلي با الفاظ عرفي هم به طريق اولا جايز است.

والله اعلم

وصلى الله على نبينا محمد وعلى اله وصحبه وسلم

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com