|
سلسلة خانواده ي خوشبخت – ازدواج فاميلي
ازدواج شيوه اي براي ايجاد روابط جديد و گستراندن دايره ي ارتباطات فرد در اجتماع
مي باشد. ازدواج فاميلي، همانند ازدواج با بيگانه ها، روابط اجتماعي جديدي را پي
ريزي نمي کند. بنابراين بهتر است که دختر مسلمان، درصورت يافتن شوهري با خصوصيات
مورد پسند خود و خانواده اش، به ازدواج شخصي خارج از اعضاي فاميل و خويشان در آيد.
گاهي نيز چاره اي جز ازدواج با افرادي بجز فاميل و خويشاوندان نيست؛ وقتي که در
ميان خويشاوندان کسي را نتواند پيدا کند که داراي ويژگي هاي ضروري يک شوهر مسلمان
باشد، ويژگي هايي مانند: دينداري، حسن سلوک و رفتار، تندرستي و سلامت جسم و عقل و
درون، يا ممکن است چنين کسي باشد ولي مورد توافق دختر و خانواده اش نباشد. ازوداج
با غير فاميل اين اجازه را به دختر مي دهد تا، در نتيجه ي تفاوت محيط و فرهنگ ها و
اقامت در ميان کساني جداي از افرادي که در بين آن ها بزرگ شده است، فرصت هاي گسترده
تري را براي شناخت و بنيان نهادن پيوندهايي متفاوت برخوردار باشد.
همچنين امکان دارد که ازدواج فاميلي، به دليل پيدايش تراکم خصوصيات وراثتي غير
مطلوب، به سستي و ناتوان گشتن نسل بعدي بيانجامد. شايد همين مسأله عمر بن خطاب -رضي
الله عنه- را واداشته است که جامعه ي اسلامي را اينگونه سفارش فرمايد: (اغتربوا
لا تَضْوُوا ) يعني: «دور و گسترده شويد و باريک و نحيف نشويد.» (به اين مفهوم که:
با غير فاميل ازدواج کنيد تا دچار ضعف و سستي نگرديد).
فقد ضعفها علماء الحديث - وقال ابن الصلاح رحمه الله (لم أجد له
أصلا معتمدا ) ووجد كلاما قريبا يروى عن أمير المؤمنين عمر رضي الله عنه ،
ولكنه بسند ضعيف جدا
اين سخن به معناي حرمت يا مکروه بودن ازدواج فاميلي در صورت وجود شرايط مناسب آن
نمي باشد، بلکه هدف از آن متوجه ساختن جامعه به خطرهاي بستن درها بر ازدواج غير
فاميلي است.
ترجمه: مسعود
مصدر: سايت نوار اسلام
IslamTape.Com
|
