آیا فرزند بیشتر یعنی زندگی بدتر و فرزند کمتر یعنی زندگی بهتر؟!! (۱)

بمباران تبلیغاتی و باورهای غلط جامعه، شاید باعث شوند تا نظر نویسنده را؛ در قدم اول؛ عجیب و غریب ارزیابی کنید، ولی اگر نوشته را تا آخر بخوانید شاید که با من هم نظر گردید، و باشد که همین همنظری سبب شود تا جلوی یک اشتباه عظیم در زندگی خود را  بگیرید، اشتباهی که به تعبیر قران (ایمان آوری به  باطل) است: )پروردگار برای شما از جنس خودتان همسرانی قرار داد؛ و از همسرانتان برای شما فرزندان و نوه‌هایی به وجود آورد؛ و از پاکیزه‌ها به شما روزی داد؛ آیا به باطل ایمان می ‌آورند، و نعمت الله را انکار می‌ کنند؟)[1].
 اشتباهی که به تعبیر قران گمراهی دور و ضرر بزرگ اقتصادی است: (به یقین آنها که فرزندان خود را از روی جهل و نادانی کشتند، گرفتار خسران شدند؛ (زیرا) آنچه را الله به آنها روزی داده بود، بر خود تحریم کردند؛ و بر الله افترا بستند. آنها گمراه شدند؛ و هدایت نیافته بودند)[2].

پس دانستید که جواب  سوال، از نظر نگارنده چیست: بله عکس قضیه درست است، یعنی  فرزند کمتر مساوی است با زندگی بدتر و وفرزند زیادتر یعنی زندگی بهتر. 

و حالا  به دلایلم توجه کنید :
دلیل اول: بیشتر شدن خواهران و برادران

آیا داشتن برادر و خواهر خوب است ؟ اگر بله، پس شعار فرزند کمتر غلط است. و آیا این درست است که فرزندان مان بعد از مرگ ما، بی یار و یاور در  این دنیا رها شوند؟ اگر جواب بله است، پس فقط یک دختر و یک پسر داشته باشید!!

دلیل دوم: داشتن عمو و عمه وووو
بر همین روند؛ آیا داشتن عموها و عمه ها و خاله ها و دایی ها و به دنبال  آن عمو زاده ها  و دایی زاده ها…… خوب است یا بد ؟ شما با انتخاب شعار  فرزند کمتر، علاوه بر اینکه کودکانتان را از خواهر و برادر  بیشتر محروم می کنید که در قدم بعدی، نوه های خود را،  از دایی و عمه …. و عموزاده و خاله زاده  محروم میکنید آیا این کار خوبی است ؟
و بعد توجه داشته باشید که حیوانات، برادر و خواهر  و عمه و خاله  را نمی شناسنند و این شرف برای انسان است!
توجه کنید ما کسانی که الله تعالی به آنها فرزند کمی می دهد را ملامت نمی کنیم اما کسی که خود را با دست خود، فقط به خاطر حرف شیطان یا حرف غرب یا حرف مالتوس یهودی محروم کند، او در گمراهی می بینیم.
دلیل سوم : هم بازی برای بچه ها
داشتن همبازی یکی از نیازی های اساسی کودکان و نوجوانان است، و برادران و خواهران، همبازی های  مطمئن و همیشه در دسترس هستند.
دلیل چهارم: سرمایه گزاری در جایی مفید
می گویند  فرزند زیاد منجر به کمبود و فشار اقتصادی  و محرومیت  می شود  و در این دوران وانفسا نمی توانیم از عهده مخارج برآییم. 
در جواب باید عرض کنم که:
اولا: نباید تصور کنیم، یک خانواده چهار نفره با مخارج ماهانه یک ملیون، وقتی که پنج نفره شد مخارجش میشود  1250000 تومان … نه نه این نوع حساب کردن درست نیست.
زیرا  برق،  آب و گاز و کرایه خانه و خیلی چیزهای دیگر تقریبا  همان است که قبلا بود 
دوما: بر اساس تجربه دیده شده زنی که فرزند کمتر دارد چون بیکار است بیشتربه  بیرون  از خانه میرود و هرچه بیشتر به بازار برود، بیشتر  پول خرج  خرید های بیهوده می کند!! حساب کردم اگر در خانه می نشست مخارج بزرگ کردن فرزند  بمراتب کمتر می شد و در همان حال پول را در جایی سرمایه گزاری کرده که بازده مفید  دارد! بلکه بهترین بازده را دارد. 
و حالا هم  که تازگی ها  مد شده ، زنان از سر بیکاری و بی مشغلگی می روند به خارج از کشور!! بعد می پرسیم چرا فرزندی به دنیا نمی آورید می گویند فشار اقتصادی نمی گذارد!!! 
غافل از اینکه خرج یک سفر به آنتالیای ترکیه، برابر است با  مخارج یک ساله بزرگ کردن فرزند و شاید بیشتر و سالانه یک و نیم  ملیون ایرانی می روند به آنتالیا برای تفریح!!!
 شخصی می گوید به همسرم گفتم این بار در سفر دبی، تو را  همراه با خود می برم  زن گفت: ای مرد دیوانه شدی این ۸ بچه قد و نیم قد را چه کنم؟

دلیل پنجم: خوشحال شدن مادر 
با توجه به دلیل قبلی میدانم که سطحی نگران، می گویند:
آری تو می خواهی در بغل زنان، بچه ها باشند تا اسیر مردان گردند!
نه اینطور نیست من می گویم همین فطرت انسان است!  شما یک مورچه را که  تمام عمرش را باید بر اساس فطرت کار کند، بردار و سر مبل بنشان و بگو کار نکن من برایت غذا می آورم این برایش عذاب است!
وانگهی، الله مهربان اجر مادر را می دهد یکی اینکه، همیشه جوان نیست فردا که پیر شد یک اخم ساده او، دل فرزندانش را بدرد می آورد و  فرزندان  نوکر بی جیره و مواجب می شوند! 
علاوه بر این، یادم می آید که یک روز در خانه، بین کودکان تقسیم کار می کردم تا در کارهای خانه کمک کنند، دختر ۸ ساله ام به شوخی گفت: بابا کار زبیر چیست؟ (زبیر یک و نیم  ساله بود) گفتم کار او از کار همه شما مفیدتر و مهم تر است. 
با تعجب پرسیدند: چگونه؟ 
 گفتم: وظیفه او خوشحال کردن همه افراد خانواده است. او با حرکات کودکانه خود همه را شاد می کند! گفتند راست است! خصوصا همین حرکات مزد زحمات مادر است و خستگی را از تنش دور می کند!
آری بچه از همان روز اول (اگر بزرگ کردنش زحمت دارد ) در همان حال مفید هم هست  و شادی حاصله از او! کمتر از شادی رفتن به آنتالیا نیست، باور کنید!
تازه کسی که دنبال خوشی موقت است، او خوش است، اما شاد نیست  سعادت دایمی بدون زحمت بدست نمی آید، پس سطحی نگریستن بس است! بچه داری، استعمار مادر نیست سرمایه گزاری اوست برای آینده!
 
دلیل مهم ششم: کمتر شدن طلاق 
امروزه، طلاق در جامعه ما بیداد می کند، طلاق بعد از مرگ دومین مشکل بزرگی است که دامن گیر بشر شده  و می شود.
زبیر یک و نیم ساله  و امثال او؛ علاوه بر وظیفه شاد کردن  والدین، نقش زنجیر محکمی را نیز  بازی می کنند و پیوند خانوادگی را محکم نگه می دارند!
هم پدر و هم مادر بخاطر محبتی که به فرزند دارند ( محبتی که زوال ندارد ) تنازل می کنند و این در نهایت بنفع خودشان  نیز هست، زیرا همانطور که گفتیم طلاق بعد از مرگ دومین مصیبت بزرگ برای بشریت است.

دلیل هفتم:  لوس و ننر نشدن فرزند
فرزند کمتر،  معمولا  باعث لوس و ننر شدن بچه ها می شود زیرا پدر مادر مجبور می شوند به هر ساز بچه برقصند و آنها چون هنوز کودک اند و عقلشان کامل نیست، باید گاهی نه بشنوند، اما گفتن این نه برای والدین تک فرزندی مشکل و گاهی غیر ممکن می شود و این در نهایت به ضرر فرزند تمام می شود و به دنبال آن، به ضرر والدین. 
ضمن اینکه در پنبه بزرگ کردن بچه، و هر نیاز او را بر آوردن، همیشه نتیجه درست نمی دهد  و خیلی وقت ها باعث می شود تا او قدر نعمات را بدرستی نداند. 

دلیل هشتم: بیمه شدن
 حالا کی ضمانت کرده (برای افرادی که یک یا دو فرزند دارند) این دو  باقی بمانند؟ مرگ که پیر و جوان نمی شناسد  و حوادث در کمین اند  و کی ضامن است که حتما این بچه، صالح و فرمانبردار باشد، داشتن فرزندان زیاد ضریب ایمنی را بالا می برد و انسان در وقت حوادث؛  بطور کلی، بازنده و خلع سلاح  نمی شود.

دلیل نهم: عصای پیری 
پول همه چیز نیست شخصی را می شناسم که خیلی پولدار است  ولی فقط دو فرزند داشت که بزرگ شدند و رفتند حالا البته او با پولش می تواند نوکر بگیرد آما آیا نوکر مثل فرزند، دلسوز و قابل اعتماد است؟ و تازه تکلیف آن شخصی که پولدار نبوده و حالا دو فرزندش رفتند و زنش هم مرده چه می شود؟

اما اگر آدمی در کار الله عزوجل دخالت نکند، فرزند آخر را در سنی به دنیا می اورد ، که معمولا تا پایان مرگ همراه اوست یا نوه ها همراه اویند. اهمیت این مساله همراهی  را پیرانی می فهمند که هرچی دارند (اما تنهایند) و شب همدمی کنارشان نیست، و  تنها زندگی کردن  در خانه، ملال آور است. 
متاسفانه اکثر این بلاها را خودمان سر خودمان می اوریم که در وقت جیک جیک مستانه، فکر زمستان نیستیم و از تعالیم دین دور شده ایم.

ادامه دارد.

 http://islamtxt.net