تعدادی از اشتباهات شوهران

سلامت خانواده ها، سلامت امّت به شمار می آید، و سلامتی امّت ، عظیم ترین وسیله ی سربلندی و کرامت آن است و امّت اصلاح نمی شود مگر با اصلاح وسالم سازی خانواده وخانواده  نیزصلاح نخواهد پذیرفت مگر با اصلاح زن وشوهر و استقامت آنان بر امر الله تعالی. مردان وزنان و بزرگان امّت، از همین خانواده ی مسلمان بیرون می آیند و چون ارتباط زناشویی از والاترین روابط است، هرگاه بر اساس نیکی و تقوا و محبّت و رحمت بنا شود ، قدر و منزلت امّت بالا می رود  و هیبت و بزرگیش افزون می گردد و هرگاه به این حقوق بی توجهی شود آن رابطه ی والا شکاف بر میدارد ، خانه منزلت خود را از دست می دهند و در نتیجه امّت دچار از هم گسیختگی و ویرانی می شود.

اگر کسی در زندگی مردم دقت نماید، خلل عظیم و سهل انگاری بسیار زیادی را در حق این ارتباط  در این زمینه مشاهده خواهد کرد چیزی که در نتیجه ی آن، در زندگی مشترک ،  خوشبختی و الفت از بین می رود.

   اشکالاتی که از جانب مرد در این ارتباط (زیبا) به وجود می آید، بسیار زیاد است که در اینجا تعدادی را ذکر می کنیم به امید اینکه در بیان آنها  ، برای بعضی از ما هشداری باشد تا در زندگی آینده خود آنها را تکرار نکنیم.

اشتباه اوّل: شک داشتن نسبت به همسر (زن) و سوء ظنّ به او :

بعضی از شوهران طبعی ترسان و روحی نامتعادل دارند و جانب مشکوک بودن  بیشتر در آنها بر یقین غلبه دارد و زیاد به بد گمانی پناه می برند و کارها را  با بدترین احتمالات تفسیر می کنند. مرد گاهی نسبت به امانت مالی زنش سوء ظن پیدا می کند و شاید او را به دزدی مال خود متهم کند و این سوء ظن ادامه می یابد تا جایی که به مسائل ناموسی زن کشیده می شود  و این بار شرف وحیای زنش را به بهانه ی رفتارهایی که از او دیده، مورد اتهام قرار می دهد . دیده می شود که بعضی از مردان هر بار که از منزل خارج می شوند  زیاد با منزل تماس می گیرند و اگر احیاناً تلفن اشغال باشد نسبت به همسرشان دچار شک و گمان  می گردند. بعضی هم گاه و بیگاه از محل کار خارج میشوند و سرزده در وقتی که انتظار آمدنشان نمی رود ، بیرون می آیند  تا خانه خود را  بپایند.

همه این کارها هم بدون هرگونه دلیل و مدرکی ، وفقط با فریب بعضی از نفسهای جاهل انجام می شوند و چه طلاقها و آزار و اذیت هایی که بعد از تحقیق به اثبات رسیده است که تنها  به علت سوء ظن بی اساس اتفاق افتاده ودلیل دیگری نداشته است.

البته حسن ظن به معنای کم غیرتی نسبت به زن و رها کردن عنان وی نیست بلکه لازم است که تعادل در غیرت وجود داشته باشد یعنی از کارهایی که عواقب بدی دارد نیز نباید به کلی غافل شد و درعین حال ، نباید در سوء ظن زیاده روی کرد ، خلاصه اینکه تجسس زیاد و غیرت بیش از حد چیزی است که عقل و دین آن را قبول  دارند.

به همین دلیل امام بخاری رحمه الله باب خاصی از کتابش را تحت  عنوان  ( لا یطرق اهله لیلاً اذا اطال الغیبة مخافة ان یخونهم أو یلتمس عثراتهم)(هرگاه مردی مدت زیادی دور از خانه دور بود ، شبانه بر اهل خانه اش وارد نشود تا مبادا ندانسته بر آنها ظلمی روا دارد یا خطاهایشان را جستجو کند.) سپس فرمایش پیامبر صلی الله علیه وسلم را روایت کرده که فرمود: "إذا أطال أحدكم الغيبة فلا يطرق أهله ليلاً".

 اشتباه دوم: اهانت به زن:

هستند شوهرانی که بسیار به زنانشان اهانت می کنند و آنان را بی کس و کار تصور نموده ، اصلاً به گفته شان وقعی نمی نهند و با آنان مشورت نکرده ، و نظرشان را نمی پذیرند ، شاید به این استدلال که قوامت وصدارت ازآن مرد است و زن نقص عقلی و فکری دارد!

 اشتباه سوم: شانه خالی کردن مرد از وظیفه ی قوامت و مدیریت

همانگونه که مردانی وجود دارند که اعتنایی به زنانشان نمی کنند، حقوقشان را پایمال می کنند، وتنها به دیده تحقیر به آنها می نگرند، مردانی نیز وجود دارند که از وظیفه قوامت خدادادی شانه خالی کرده و سرپرستی وریاست خانواده را به زن واگذار نموده اند. طوری که حرف ، حرف خانم است و نظر او فصل الخطاب است و آنچه خانم را به این واداشته ، چیزی جز غرور به مال یا زیباییش یا سطح پایین تربیت خانوادگی وی نبوده است. 

اگر ضعف شوهر و تزلزل شخصیت او هم مزید بر علت گردد ، دیگربه (اصطلاح) قوز بالاقوز می شود وخانم هر وقت بخواهد از خانه خارج می شود و هرچه بخواهد می پوشد، حتی اگر برای خودنمایی و شهرت باشد یا لباسش شبیه لباس کفار باشد.

شاعر می گوید:

وما عجب أن النساء ترجّلت        ولكن تأنيث الرجال عجيب

( اگر زنان خود را مرد جا بزنند تعجبی ندارد ( چون ظاهراً خود را بزرگتر کرده وبالاتر برده اند) اما اگر مردان خود را زن تصور کنند جای بسی تعجب است.)

کمبود اشتیاق شوهر به تعلیم و آموختن امور دینی به همسر:

این یکی از مصداق های کوتاهی شوهر در حق زن است. گاهی مرد متقی و اهل صلاح و عالم و دعوتگر است ، امّا بر رساندن این خیر به همسرش حرص چندانی ندارد پس این حق شرعی  زن است که شوهر امور دینش را به وی بیاموزد و محبت، ترس ، امید و توکل بر خداوند،  را در قلبش پایدار کند.

مترجم: عبید الله

سايت خانواده خوشبخت

BlestFamily.Com