تعدادی از آداب خروج زن (مسلمان) از منزل

الحمد لله والصلاة والسلام على من لا نبي بعده وبعد:

برای زنان، اصل این است که در خانه بمانند.الله تعالی می فرماید: «وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وَآتِينَ الزَّكَاةَ وَأَطِعْنَ اللهَ وَرَسُولَهُ»( سورة الأحزاب، آية 33.»

همچنین خداوند تعالی می فرمایند : «وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَقُلُوبِهِنَّ» (سورة الأحزاب، آية 53.)

این آیه کریمه نصّ اشکاری است که بر وجوب پوشاندن زنان از دید مردان دلالت می کند و الله سبحانه وتعالی در این آیه بیان فرموده که رعایت حجاب هم برای قلب زن وهم برای قلب مرد پاکیزه تر وبهتر است و آنان را از فحشا واسباب آن بیشتر دور می کند و خداوند سبحان اشاره می فرماید که برهنگی و نپوشیدن حجاب خبث و نجاست و رعایت حجاب پاکی وسلامتی است.

دین اسلام نیز برای خارج شدن زنان هنگام نیاز ضروری شرایطی تعیین فرموده که بعضی از آنها عبارتند از:

1.     خارج شدن باید برای ضرورت باشد نه برای کارهای بیهوده وتضییع اوقات همانگونه که در حدیث صحیح از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت شده که فرمودند:" «أذن لكن في الخروج لحاجتكن».(به شما زنان اجازه داده شده تا در صورت نیاز از منزل خارج شوید)( جزء از حديث بخاري.)

2.     باید حتماً خروج از منزل با اجازه ی شوهر یا سرپرست مانند پدر ، مادر یا برادر یا عمو باشد.

3.     زن مسلمان باید لباس بلندی بپوشد تا هر دو پایش را بپوشاند و چادرش را نیز بر سر  اندازد که گردن و گلو و سینه و صورتش پوشیده شود. زیرا صورت تمام زیبایی ها زن را در بر دارد . و باید حجابش از رنگهای عجیب و غریب و زینت آشکار خالی باشد. نباید عطر زده باشد، یا لباس یا چیزی را که مخصوص مردان است بر تن کند، چون در حدیث شریف بر مردانی که خود را به شکل زنان و زنانی که خود را به شکل مردان در می آورند لعنت شده است.

4.     خداوند تعالی فرموده اند: «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلابِيبِهِنَّ» (سورة الأحزاب آية 59).

 و همچنین می فرمایند: «وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ وَلا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلا لِبُعُولَتِهِنَّ» (سورة النور، آية 31.) تا آخر آیه کریمه

5.     لازم است به هنگام راه رفتن نگاهش را پایین بدارد و بدون نیاز این طرف و آنطرف را ننگرد، و هرگاه نیاز به سخن گفتن با مردان پیدا کرد، باید به طور کاملاً عادی سخن بگوید وصدایش را نرم ونازکتر نکند تا بیماردلان، در وی طمع نکنند  به دلیل این آیات مبارکه: «فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَيَطْمَعَ الَّذِي فِي قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفًا»( سورة الأحزاب، آية 32.)ولقوله تعالى: «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَيَحْفَظْنَ فَرُوجَهُنَّ».( سورة النور، آية 31.)

6.     کاملاً بدون عطر واستفاده از وسایل زینتی، بدون اینکه اجازه دهد، مردم بوی خوش وی را استشمام کنند، از خانه خارج شود،  همانطور که از پیغمبر صلی الله علیه وسلم ثابت است که فر مودند: «أيما امرأة استعطرت فمرت على قوم ليجدوا من ريحها فهي زانية».(هر زنی که عطر و خوشبویی بزند، واز کنار دسته ای از مردم عبور کند تا عطرش  را ببویند، گویا زنا کار است.)( رواه أبو داود والترمذي وقال حديث حسن صحيح.)

7.     با تواضع، حیا و ادب راه برود و خلخال و دمپایی نپوشد و پایش را سخت به زمین نکوبد، تا مبادا باعث فتنه گردد خداوند تعالی می فرمایند: «وَلا يَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِيُعْلَمَ مَا يُخْفِينَ مِنْ زِينَتِهِنَّ».( سورة النور، آية 31.)

8.     در راه یا در بازار،یا جایی که مردان هستند، نقاب را از صورتش بر ندارد، مگر در صورت نیاز و به اندازه همان نیاز.

9.     هر گاه برای دیدن دوستی به خانه ی او رفت، لباسش را بیرون نیاورد، مبادا مردی در خانه باشد که بدون اطلاع، او را نظر کند یا اینکه درآن مجلس زنی بی تعهد باشد که او را برای مردی بیگانه ،که در او چشم طمع دارد، توصیف کند زیرا بدون تردید بر زن حرام است که زن بیگانه ای را برای  شوهرش توصیف کند، زیرا اینکار ممکن است به گناه بینجامد. همانگونه در روایت صحیح از حضرت صلی الله علیه وسلم آمده است: «لا تباشر المرأة المرأة فتنعتها لزوجها كأنه ينظر إليها»:(زنی که با زن دیگری معاشرت دارد نباید وی را برای شوهرش بیان وصف کند ، زیرا در این صورت انگار شوهرش به آن زن نگریسته است.) یعنی زیبایی های  او را که دیده ،برای برای شوهرش بازگو نکند.( بخاري)  

10- همچنین نباید زن مسلمان مدّت یک شبانه روز را بدون محرم در سفر باشد، چون حضرت صلی الله علیه وسلّم فرموده: «لا يحل لامرأة أن تسافر مسيرة يوم وليلة إلا مع ذي محرم عليها»(.(متفق علیه) و محرم زن ، شوهر یا کسانی هستند که ازدواج با آنان برایش حرام است.

مردی به پیامبر صلی الله علیه وسلم گفت:" یا رسول الله ! همسرم برای حاجتی بیرون رفته ومن در فلان وفلان غزوه شرکت کرده ام ، پیامبر صلی الله علیه وسلم در جوابش فرمود: بر و به خانواده ات برس. زنانی از سلف صالح امّت بوده اند  هنگامی که شوهرشان می خواسته به سر کار برود ، به شوهر خود می گفته اند: از خدا بترس و از کسب حرام بدور باش چون ما تحمّل گرسنگی را داریم امّا تحمّل آتش(دوزخ) را نداریم.

از کتابچه ی ( نصایح دینی)تألیف دخیل بن مفرج الحجیلی

ترجمه : عبید الله

سایت خانواده خوشبخت

BlestFamily.Com