خواهر! مواظب باش حجاب را رعایت کن

خواهرم....

تو بالاتر از آنی که چشم فاسقان به تو بیفتد و گرانبهاتر از آنی که گرگ های بازار تو را بدرند؛ پس دروازه ی بدی را با کنار زدن حجاب مگشا که آن وقت روز تغابن (خسارت) زیان می‌بینی؛ (وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ (29) إِلَى رَبِّكَ يَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ) [القیامة 29] «و ساق پاها (از سختى جان دادن) به هم بپيچد!  (آرى) در آن روز مسير همه بسوى (دادگاه) پروردگارت خواهد بود».

فکر نکن بی توجهی در حجاب مهم نیست؛ بلکه معصیت و گناه و مخالفت و نافرمانی است؛ خداوند متعال می فرماید:

(وَقَرْنَ فِي بُيُوتِكُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى ) [الاحزاب:33] «و در خانه‌هايتان قرار گيريد و مانند روزگار جاهليت قديم زينتهاى خود را آشكار مكنيد»

و همچنین خداوند متعال می فرماید:

(يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ قُلْ لِأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِينَ يُدْنِينَ عَلَيْهِنَّ مِنْ جَلَابِيبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَنْ يُعْرَفْنَ فَلَا يُؤْذَيْنَ) [الأحزاب: 59] «اى پيامبر، به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو: «پوششهاى خود را بر خود فروتر گيرند. اين براى آنكه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگيرند [به احتياط] نزديكتر است».

پس انداختن چادر و نمایان کردن زینت در مقابل دیدگان و شکستن حجاب با باز کردن مانتو از روبرو و پشت سر، همه سر آغاز بد حجابی و نقطه ی شروع فرود آمدن عذاب از جانب پادشاه مقتدر است؛ زیرا قطره قطره جمع گردد وانگهی دریا شود.

خواهرم، گمان نمی کنم از شرایط حجاب بی خبر باشی؛ زیرا اگر چه آن را در کتاب ها نخوانده ای؛ اما در ژرفای وجودت نهفته است و با فطرت و ذوقت در تماس هستند پس حیاء ذوقی است و حجاب حیاست.

إذا لم تخش عاقبة اللیالی        و لم تستحی فاصنع ما تشاء

اگر از فرجام شب ها نمی هراسی و شرم نداری پس آنچه می‌خواهی انجام ده.

فلا و الله ما فی العیش خیر       و لا الدنیا إذا ذهب الحیاء

سوگند به خدا اگر حیا از بین برد در زندگی و دنیا خیری نیست.

اشکالی ندارد اگر شرایط حجاب را یادآوری کنم؛ زیرا یادآوری برای مومنان مفید است.

 حجاب شرعی هشت شرط دارد:

1-     همه بدن زن را بپوشاند.

2-     خودش زینت نباشد.

3-     گشاد باشد.

4-     معطّر و خوشبو نباشد.

5-     مشابه با لباس زنان غیر مسلمان نباشد.

6-     مشابه با لباس مرد نباشد.

7-     لباس مشهور نباشد.

8-     کلفت و غیر نازک باشد.

اینها شروطی هستند که از کتاب و سنت و آثار سلف امت ثابت هستند.

خواهرم، فکر نکن بدحجابی یعنی برهنگی آشکار و نمایان کردن کامل آرایش؛ بلکه هر لباسی که در جایی غیر از خانواده ات بپوشی و نام حجاب شرعی با شرایط و اوصافش بر آن صدق نکند، این بدحجابی و گناه است.

باز کردن مانتو در راهها و نمایان کردن چهره و برجسته کردن شانه ها نشانه های بدحجابی جدید است که به صورت حجاب جدید ظاهر شده است.

در این سخن خداوند متعال تامّل کن که می فرماید:

(وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِيَّةِ الْأُولَى) [الأحزاب:33]  «و مانند روزگار جاهليت قديم زينتهاى خود را آشكار مكنيد».

این دستوری به مخالفت با رسم زنان جاهلی است؛ اما لباس آنان چگونه بود؟

علامه ابو حیان( رحمه الله) می گوید: «رسم جاهلیت این بود که زن آزاده و کنیز با چهره ای برهنه و با یک لباس و چادر از منزل خارج می شد».

همچنین می گوید: «در جاهلیت تنها چهره ی زنان نمایان بود» . (البحر المحیط، ج7، ص250)

 پس چقدر امروز با آن زمان مشابه است...! پس بیندیش. سهل انگاری امروز در پوشش حجاب و بی توجهی به آن در مقابل نگاه نامحرمان، همان بدحجابی جاهلی است که زنان بدحجاب دوران جاهلیت پیشاهنگ آن بودند.

فراء می گوید: «در جاهلیت، زن چادرش را از پشت سر آویزان می کرد و قسمت روبرو را برهنه می کرد، به همین دلیل دستور داده شد تا خودشان را (کاملا) بپوشانند». (فتح الباری؛ حافظ ابن حجر، ج8؛ ص 490)

بیندیش که آنان امر شدند که روبروی بدن خود را بپوشانند و بیندیش در اینکه دستور حجاب به زنان جاهلیت به دلیل ظاهر بودن روبروی بدن بود، نه برهنه بودن ساق دست و پا، دلیلی است بر اینکه هر زن مومن و صادق بداند که حجاب فراتر از پوشیدن مانتویی در هر مدل و گونه است؛ بلکه حجاب؛ یعنی پوشش به معنای وسیع آن،که قران آن را مشخص کرده است و سنت بر آن دلالت دارد و زنان صحابه و تابعی از میان زنان گذشته بدان عمل کرده اند.

رفتند آن کسانی که می شد در سایه آنان زیست و من همچون پوست گری در بعدی ها مانده ام.

خواهرم، بپرهیز از اینکه با لباس شرم و عفت بازی کنی؛ زیرا آن نماد حیثیت است و به بازیچه گرفتن آن، بازیچه گرفتن اعتبار  شرف است.

با مالم از آبرویم حمایت می کنم و آن را هدر نمی دهد . نا مبارک باد مال بدون آبرو.

عرب ها از زیر پا شدن حیثیت خود به شدت دلواپسی داشتند؛ از این رو دیوان هایشان حاوی اشعاری است که بر حیا و حجاب زنانشان از نگاه مردان دلالت دارد.

از عرب ها حکایت شده است که زن نعمان که به مجرّده مشهور بود از مجلسی که نابغه (یکی از شعرای بنام جاهلی) در آن بود گذشت و روبند چهره اش افتاد و او با ساق دستش چهره اش را پوشاند و به سوی زمین کج شد و با دست دیگرش روبندش را برداشت. نعمان از نابغه خواست تا این واقعه را در قصیده ای وصف کند؛ شروع قصیده با این ابیات بود:

آیا این که شتابزده همراه توشه و بدون کوله بار رفت وآمد می‌کند، از آل امیه است.

سقط النصیف ولم ترد اسقاطه       فتنــاولته واتقتنا بالــید

روبند افتاد و نمی خواست ان را بیندازد آن را گرفت و با دست، خودش را از نگاه ما پوشاند.

اعرابی دیگر از رونبد زنان جاهلیت می گوید:

جزی الله البراقع من ثیاب          عن الفتیــان شرا ما بقینا

از طرف ما جوانان تا وقتی زنده ایم خداوند به روبندها پاداش بد بدهد.

یوارین الحسان فلا نراها       و یسترن القباح فتز درینا

زنان خوشگل را می پوشاند و ما آنان را نمی بینیم و زشت رویان را نیز می پوشاند و آنان ما را تحقیر می کنند.

خواهرم... پس وقتی حجاز از زمان جاهلیت تا به حال شیوه زنان بوده است که برای آبرو  شرف خود دغدغه داشته اند، آیا شایسته نیست تو هم پاسبان فضیلت و شرف در اسلام باشی و عزت دنیا و پاداش آخرت را از آن خود کنی! کمی بیندیش.

 پس خواهرم چادرت را بپوش و حیاءت را لازم گیر و در منزلت بمان و خود را در راهها و بر دروازه ی بازارها، ارزان به فاسقان نفروش.

دلیل جنگ فجار میان قریش و هوازن، این بود که چند جوان «کنانه ای» به زنی از میان مردم عادی دست درازی کردند  و از او خواستند تا چهره اش را برهنه کند و زن فریاد بر آورد: «ای آل عامر (کمک)! و شمشیرهای بنی عامر نیز ندای او را اجابت کردند»

چه بسا دختران پاکی که طعمه تلفن شده اند و به نابودی کشانده شده اند و چه تباهی هایی را که برای دختران نا آگاه به بار آورده است! تا حدی که این اتفاقات ننگین به داستان ها و حکایت های عجیبی تبدیل شده است که گذشتگان برای بعدی ها حکایت می کنند.

خواهر مسلمان! بدون تردید از خطر و تاثیر آن به خصوص بر جوانان این زمان آگاه هستی و از اتفاقات ننگ آور و دردناک آن اینقدر شنیده ای که از قاپیدن مکالمه ها و استقبال از مزاحمت ها هراس داری؛ چه رسد به اینکه آن را سرگرمی و تفریحت قرا بدهی.

اگر هم از فرجام بد گفتگوهای سبکسرانه تلفنی و اثرات مخرب آن برای اشخاص و خانواده ها بی خبری، پس این داستان غمگین را بخوان.

دختر جوانی که در دام مزاحمت های تلفنی افتاده است، داستانش را چنین تعریف می کند: من دختری پانزده ساله ام. زندگی خانوادگی، اجتماعی و تحصیلی ام روند طبیعی اش را طی می کرد و بحمد الله بدون مشکل دوره ابتدایی را پشت سر گذاشتم و از اتفاقات آن وقت هیچگاه متاثر نشدم و فکر می کنم دلیلش این بود که سنم کم بوده است و واقعیت زندگی را هنوز درک نکرده بودم؛ اما دوره متوسطه سر آغاز کج روی نامشخص و نا محسوس به بیراهه رفتم. در ابتدا پاره ای گناهان صغیره بودند که دین جزای سختی برای آنان در نظر نگرفته است تا اینکه مرتـکب گـناه کبیره ای شدم که احساس کردم بدنم را سوزاند و گام اول از مکالمه تلفنی با فرد ناشناسی شروع شد. شبی تنها در اتاقم مشغول مطالعه درسهایم بودم و خواهرم خواب بود و برادرم در شهری دیگر بود و پدرم هم در خانه نبود و مادر که فکری جز حضور در مناسبت ها، مجالس و جمع زنان نداشت از امور خانه بی خبر بود

مهم اینکه، من تنها بودم و در فضایی آکنده از سکوت، آرامش و اطمینان به مطالعه مشغول بودم. خداوند از دلم باخبر است! در همین هنگام ناگهان زنگ تلفن به صدا در آمد و چاره ای جز جواب دادن نداشتم چون کسی در خانه نبود و خواهرم هم خواب بود. با برداشتن گوشی ناگهان صدای انسان گرگ صفتی را شنیدم که با کلماتی نرم مرا خطاب می کرد. شنیدن چنین کلماتی برام عادی نبود؛ از این رو احساس کردم ترس و هراس تمام بدنم را فرا گرفت و اگر چه هدف گوینده نیک می بود باز هم برای من عادی نبود.

به من گفت: این منزل فلانی است؟ گفتم: شماره را اشتباه گرفتی. خودش می دانست که شماره اشتباه است و این را به صراحت به من گفت و از من خواست تا با او صحبت کنم.

گفتم: چه می خواهی؟ گفت: می خواهم با شما آشنا بشوم. در ابتدا پیشنهادش را به شدت رد کردم؛ چون چنین مکالمه هایی برای من عادی نبود و قبلا آن را تجربه نکرده بودم؛ اگر چه بعضی از دوستانم در مدرسه آن را زیاد تجربه کرده بودند و من حتی از نشستن با آنان ابا داشتم و فکر نمی کردم روزی من هم یکی از آنان می شوم.

یکی از آنان هم کلاس من بود. به قصد مشورت او را خبر دادم؛ اما بد مشاوری بود و بی محابا و با اصرار مرا تشویق کرد تا ادامه بدهم. بخصوص اینکه این کار برای او پیش افتاده بود؛ اما برای من نامانوس بود و از آن بی خبر بودم و هرگز در زندگی ام آن را تجربه نکرده بودم. آنچه باعث تعجبم می شود این است که چگونه به نصیحت های شیطانی اش گوش دادم. با آنکه از این نوع مکالمه های تلفنی به شدت می ترسیدم. واقعا چیز عجیبی بود. نمی دانستم عقلم کجا رفته است و فراموش کردم که خداوند مراقب است؛ حتی خودم را فراموش کردم به طوری که احساس ترس از خداوند و هراس از چنین مکالمه هایی از من دور شد تا جایی که فکر کردم مشکلی ندارد یا طبق توصیف دوستم این تنها تفریح و سرگرمی و آرامش بخشیدن به جان است!!

و منبع اساسی و واجب العمل؛ یعنی کتاب خدا و سنت پیامبر او صلی الله علیه وسلم را فراموش کردم و در آن لحظه همه اینها از ذهنم دور شد. و در دلم گفتم: چرا آن را تجربه نکنم. شاید در آن همان خوشبختی  را بیابم که از آن جستجو می کنم و عملا ارتباط تلفنی من با آن جوان (گرگ) شروع شد و هر صبح همه حرف ها و اتفاقاتی را که میان من و او می گذشت برای دوستم تعریف می‌کردم و او مرا تشویق می کرد و بعضی از صحبت ها و برخوردها را به من یاد می داد و من به زبان خودم آنچه دوستم برای من گفته بود به او می گفتم.

حتی پس از توبه و یاد آوری آن روزها احساس می کردم که چقدر احمقانه به حرفهایش گوش می دادم و همانند انگشتری در دستش بودم که هر طور می خواست مرا می گرداند. روزی از روزها در حالی که مشغول مکالمه با آن شیطان بودم، برادرم که از سفر برگشته بود در کمال سکوت همه حرفهایم را شنید. چه رسوایی بزرگی! در آن لحظه فکر کردم نابود شدم و از ترس و شرم آب شدم. پس از این حادثه قصد کردم صادقانه توبه کنم و هر آنچه اسلام و ایمانم را مخدوش می کند ترک کنم.

 خواهرم! این دختر جوان داستانش با رسوایی در منزلش و در مقابل برادرش به پایان رسیده است اما دخترانی هستند که رسواییشان از خانه ها گذشته است و از طریق مزاحمت ها در دام ملاقات های عاشقانه افتاده اند و بعضی کارشان به فحشا کشیده است. پس از بر آورده شدن هدف رها شدند و ننگی برای خانواده و جامعه گشته اند و زمانی پشیمان شده اند که بی فایده بوده است.

بید العفاف أصون عزّ حجابی         وبعصمتي أعلو علی اترابی

با عفت عزت حجابم را حفظ می کنم و با پاکی ام از هم سن و سالانم پیشی می جویم.

      و بفکرة و قادة و قریحة                 نقادة قد کملت آدابی

و با اندیشه ی روشن و قریحه ی ریز بینم آداب من کامل شده است.

ما ضرنی أدبی  حسن تعلمی          ألا بکونـی زهـرة الألباب

ادب  حسن فراگیر به من زیان نرسانیده است جز اینکه مرا گل عقل ها قرار داده است.

ما عاقنی خجلی عن العلیا و لا         سدل الخمار بلمتی و نقابی

شرم مرا از رسیدن به برتری باز نداشته است و از پوشانیدن موهام با چادر و از پوشیدن روبند مرا منع نکرده است.

سایت خانواده خوشبخت

BlestFamily .Com 

=================

مرجع: کتاب خواهرم مواظب باش. تألیف محمد مرادزهی