تاديب  همسر  بوقت  نافرماني  "نشوز"

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند  مي‌فرمايد:" واللاتي تخافون نشوزهن فعظوهن واهجروهن في المضاجع واضربوهن، فإن أطعنكم فلا تبغوا عليهن سبيلا  [‌زناني  راکه  خوف  نافرماني  و  نشوزآنان  را  داريد،  نخست  نصيحت‌کنيد  و  اندرز  نمائيد  تا  اصلاح‌ گردند  سپس  با  آنان  همخوابگي  نکنيد  تا  اصلاح  شوند،  اگرآنهم  موثرنشد  آنان  را  بزنيد  -‌بدون  اينکه  بدانان  زيان  برسانيد  -  اگر  با  هريک  از  اين  شيوه‌هاي  تاديب‌،  ادب  شدند  و  از  شما  اطاعت  و  فرمانبرداري‌کردند  بر  آنان  بهانه‌جوئي  مکنيد  و  بنيکي  معاشرت  و  رفتار نمائيد  و  در  پي  آزار  آنان  مباشيد]"‌.

نشوز  زن  يعني  نافرماني  از  شوهر  يا  خودداري  از  همخوابگي  و  همبستري  يا بيرون  رفتن  ازمنزل  بدون  اجازه  شوهر.

پند  و  نصيحت  دادن  زن  بايد  بگونه‌اي  باشدکه  خدا  را  بياد  اوآورد  و  او  را  از  عذاب  خداوند  ترسانيد  و  اطاعت  ازشوهرو  وظايف  و  تکاليف  او  را  در  قبال  شوهر  که  بر  وي  واجب  است  بيادش  آورد  و  بوي  تذکر  دهد  چنانچه  اين  وظايف  را  انجام  ندهد  در  پيشگاه  خداگناهکار  مي‌گردد  و  اين‌کارها  موجب  مي‌گرددکه  شوهر  نيزبوظايف  خويش  عمل  نکند  ونفقه  وخوراک  و  پوشاک  اورا  قطع‌کند.

مراد  ازترک  رختخواب  آنست‌که  با  وي  نخوابد  و  همخوابگي  نکند  و  اما  با  وي  ترک  سخن‌گفتن  بيش  از  سه  روز جايز  نيست‌. چون  ابوهريره‌گويد: پيامبر صلي الله عليه و سلم   گفت‌: " لا يحل لمسلم أن يهجر أخاه فوق ثلاثة أيام [براي  هيچ  مومن  و  مسلماني  روا  نيست‌که  با  مومن  و  مسلماني  ديگر  بيش  از  سه  روز  ترک  سخن‌کند]"‌.

درابتداي  نشوزو  نافرماني  نبايد  زن  راکتک  زد،  چون  معني  آيه  چنين  است‌: اگر  پند  موثرنشد  و  نافرماني  ادامه  داشت  با  آنان  ترک  همخوابگي‌کنيد  و  اگرآن  هم  موثر  نشد  و  پند  و  ترک  و  همخوابگي  او  را  براه  راست  نياورد،  شوهر  مي‌تواند  بر  اين  نافرماني  او  راکتک  بزند...

پيامبر صلي الله عليه و سلم    مي‌فرمايد: " إن لكم عليهن ألا يوطئن فرشكم أحدا تكرهونه.فإن فعلن فاضربوهن ضربا غير مبرح     [‌براستي  حق  شما  است  بر  زنازبان‌که  بدون  اجازه  شما  کساني  را  که  از  آنان  خوشتان  نمي‌آيد،  بخانه  شما  راه  ندهندو  نگذارند  اينگونه  اشخاص  به  خانه  شما  پا  بگذارند،  اگر  چنين‌کردند  آنان  را  بزنيد  بگونه‌اي‌که  آسيب  وزيان  نبينند  شايد  متنبه‌گردند  و  پيوند زناشوئي ‌گسسته  نشود]‌"‌. شوهرنبايد  چهره  يا  اندامهاي  خطرناک  زن  را  بزند،  چون  مقصود  تاديب  و تنبيه  است  نه  اتلاف  و  زيان  وي‌.

ابوداود  از  حکيم  بن  معاويه  قشيري  و  او  از  پدرش  روايت  کرده  است  که  گفت‌: گفتم  اي  رسول  خدا  حق  همسر  ما  بر  ما  چيست‌؟  اوگفت‌:" أن تطعمها إذا طعمت، وتكسوها إذا اكتسيت، ولا تضرب الوجه ولا تقبح، ولا تهجر إلا في البيت    [‌حق  زن  بر  شما  آنست‌که  هرگاه  خود  خوراک  خوردي  به  وي  نيزبدهي  وهرگاه  خود  لباس  پوشيدي  به  وي  نيزلباس  بپوشاني  -‌براي  اونيزلباس  بخري  -‌و  برچهره  اونزني  واو  را  زشت  ننمائي  و  به  وي  زشت  نگوئي  واو  را  ترک  نکني  مگردرخانه  خود  يعني  دربيرون  منزل  نبايد  با  او  ترک  سخن  يا  ترک  همخوابگي ‌کني‌]"‌.

وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجمعین.‏