من به همکارم علاقمند شدم و کاری کردم تا از شوهرش جدا شود و با او ازدواج کنم!

4 سال پيش در سن 22 سالگي با زنى كه اهل كتاب و شوهردار بود ولي به دليل اختلافات جدا از همسر كتابيش زندگي مى كرد.اين زن همكارم بود و به دليل اينكه هر روز مى ديدمش به هم علاقه مند شديم و همين علاقمندي به من باعث شد رابطه اش با همسرش كه به او با زن ديگري خيانت كرده بود سردتر شود و اختلافات بيشتر شود،  در آن لحظه احساس گناه كردم كه مبادا من عاملي براى جدايشان باشم و سعى كردم از آن زن دور باشم و او را به بازگشتن به شوهرش تشويق كردم و از شوهرش هم معذرت خواهي كردم چون اصلا قصدم اين نبود از آن به بعد اين زن و شوهر چند بار به هم بازگشتند ولي هر بار به دلايلي از هم جدا مى شدند چون آن زن ديگر به شوهرش علاقه مند نبود و من در اين مدت آرزو مى كردم كه از هم جدا نشوند چون عذاب وجدان داشتم تا اينكه بعد از سه سال تصميم به جدايي نهايي از هم گرفتند چون اصلا به هم علاقمند نبودند، وقتي بعد از مدت طولاني كه آن زن را ديدم به من گفت هنوز تنها زندگي مى كند و شوهرش با زن ديگري زندگي مى كند و چون بودجه براي گرفتن طلاق از محمكه را ندارد نمى تواند به طور رسمى طلاق بگيرد و معلق مانده حال اگر به اين زن كمك كنم تا آزاد شود آيا مرتكب معصيت مى شوم يا نه؟ آيا خدا گناه مرا كه ناخواسته و از سر ناداني بود مى بخشد؟ آيا گناه من با كسي كه عمدا باعث جدايي دو نفر مى شود و توبه نمى كند يكي است؟ ايا ازدواج من با اين زن صحيح است يا باطل است؟ اگر بعد از تشكيل پرونده با او در مورد ازدواج صحبت كنم آيا گناهي دارم چون در عرف آنها زن مى تواند  بعد از تشكيل پرونده خواستگار داشته باشد و اين زن هم خواستگار ديگري دارد آيا چون مسلمانم بايد كلا رابطه ام را قطع كنم و به او هيچي نگويم؟  آيا اگر بتوانم او را مسلمان كنم ثوابى دارم و اين زن بر من بعد از گذراندن عده حلال ميشود يا براي هميشه بر من حرام است چون من يكي از عوامل طلاق او بوده ام؟ لطفا به طور مفصل پاسخ دهيد چون دچار شك شده ام و از آخرتم بيم دارم.

الحمدلله،

ازدواج کردن يک مرد مسلمان با يک زن اهل کتاب (نصراني و يهودي) جايز است، بشرطيکه آن زن پاکدامن باشد وگرنه ازدواج با زن کتابي که پاکدامن نباشد حرام و معصيت است.

به دليل فرموده ي الله تعالي: « وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حِلٌّ لَّكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلُّ لَّهُمْ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَلاَ مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ ...» (مائده 5).

يعني: طعام اهل کتاب، براى شما حلال است؛ و طعام شما براى آنها حلال؛ و (نيز) ازدواج با زنان پاکدامن از مسلمانان، و زنان پاکدامن از اهل کتاب براي شما حلالند؛ هنگامى که مهر آنها را بپردازيد و پاکدامن باشيد؛ نه زناکار، و نه دوست پنهانى و نامشروع گيريد..

اين حکم شريعت در ارتباط با ازدواج با زنان اهل کتاب بود، حال بر طبق اين حکم شما مي توانيد با زني کتابي که پاکدامن باشد ازدواج کنيد.

اما با توجه به توضيحاتي که شما ارائه داديد ما اصلا اين ازدواج را پيشنهاد نمي کنيم، زيرا از اين توضيحات شما چنين مشخص مي شود که ظاهرا اين زن به دليل طرز رفتار ناسالمي که داشته يعني باوجود آنکه شوهر داشته ولي با مرد ديگري (شما) رابطه برقرار کرده، گزينه ي مطلوبي نيست و نمي تواند زن مناسبي براي شوهر مسلمان و فرزندانش باشد.

حتي علماي اسلام ازدواج با زن کتابي پاکدامن را نيز مکروه مي دانند، چه رسد به زني که به شوهرش خيانت کند و در دوران تأهل با مرد ديگري رابطه محبت آميز داشته باشد!!، تا جائيکه همين رابطه محبت آميز، وي را به فکر جدا شدن از شوهرش بگرداند!

اما به هر حال از نظر فقهي شما مي توانيد پس از جدايي و طلاق آن زن از شوهرش، و پايان مدت عده او به خواستگاري ايشان برويد و با ايشان ازدواج کنيد، و در مدت عده مي توانيد بصورت کنايي و غير صريح از ايشان خواستگاري نماييد. و در مورد کمک شما به آن براي جدايي کامل بايد گفت که: اگر شوهر آن زن از اين بابت ناخرسند است نبايستي به هيچ وجه در اين مسئله دخالتي داشته باشيد، ولي اگر شوهر آن زن هم براي جدا شدن رغبت داشت ايرادي ندارد که شما به آن زن کمک نقدي کنيد تا جدا شود. و بعدا پس از اتمام عده با ايشان ازدواج کنيد، ولي باز يادآوري مي کنيم که از ازدواج با چنين زني پرهيز کنيد، چرا که شما بعنوان يک مسلمان بايد در فکر عقيده و ايمان خانواده و فرزندان آتي خود باشيد، و قطعا زني که ديندار و موحد و باتقوا نباشد نمي تواند اين هدف مهم را براي شما تحقق بخشد، پس بهتر است احساس را از خود دور کنيد و در فضايي منطقي معيارها و ملاکهايي را که شريعت اسلام تعيين کرده راهنماي تعيين همسر نماييد.

و آنچه که در ازدواج و انتخاب شريک زندگي بايد مد نظر داشت، در وحله ي نخست اعتقادات و ميزان پايبندي طرف مقابل به مسائل شرعي است، و هر قدر که ديندارتر و با اخلاقتر باشد، مسلما گزينه ي خوبي براي زندگي مشترک مي باشد.

بعد از آن خانواده وي اهميت دارند، و هماهنگي فرهنگ دو خانواده با همديگر و تشابه فکري و اخلاقي آنها ..

و سپس مواردي از قبيل ظاهر و سطح معلومات و آگاهي و غيره اهميت پيدا مي کنند..

و در مورد معيار انتخاب همسر، نصيحت ما همان نصيحت پيامبر صلى الله عليه و سلم ميباشد كه فرمودند: « تُنْكَحُ المَرْأَةُ لأَرْبع: لِمالِهَا، وَلِحَسَبِهَا، وَلِجَمَالِهَا، ولِدِينِهَا، فَاظْفَرْ بِذَاتِ الدِّينِ تَرِبَتْ يَدَاك » (متفقٌ عليه).

يعنى: "زن براي چهار چيز به نکاح گرفته مي شود: مالش، حسب و نسبش، زيبائيش و دينش. و تو براي بدست آوردن زن ديندار اقدام کن، دستهايت خاک آلوده شود (يعنى شاد و خرم زندگي ميكنى، و يا نوعى نفرين است كه اگر زن ديندار را نگيرى دستت به خاك كشيده شود يعنى فقير شوى).

پس در درجه اول بايد دين و مذهب همسر را در نظر گرفت، و يكى از حكمت و علل آن اينست كه هر گاه زوجين هنگام اختلافات به مرجع دينى و آسمانى خود  يعنى قرآن و سنت رجوع كنند، از نصيحت و درمان پزشكان و روانشناسان مفيدتر خواهد بود و ميتوانند بعلت اشتراك در اين مراجع دينى به هم برگردند، و پس از آن بايد مسائل ديگر مانند اخلاق، نسب، تعليم و غيره را در نظر گرفت.

در ضمن شما به دليل آنکه با زن نامحرمي ارتباط داشته ايد گناهکار هستيد، و به دليل آنکه ارتباط شما منجر به جدا شدن زن و شوهري شده باز گناهکار هستيد و اين مورد از تبعات ارتباط با زنان نامحرم است، و همچنين براي شما جايز نبوده که با يک همکار زن در يک مکان واحد فعالت کنيد زيرا اختلاط با زنان حرام است، و شما از اين چند جهت گناهکاريد و مي بايست صادقانه توبه کنيد و ديگر با هيچ زن بيگانه اي اختلاط نداشته و رابطه اي برقرار نکنيد، شايد الله تعالي بنا به رحمت خويش از گناه شما درگذرد چرا که او بسيار توبه پذير و مهربان است.

و بياد داشته باشيد که هيچگاه در مقابل خداوند خود را از گناه مبرا نکنيد! بلکه به گناهان خود اقرار کنيد و از او تعالي بخواهيد که گناهانتان را ببخشد.

والله اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com