حکم کار کردن زنان در بیرون از منزل در صورتی که شوهرش اجازه دهد

اگر کار بيرون زن گناه است پس اگر زن بيرون از خانه کار نکند شوهري که به همين سادگي با گفتن طلاق ميتواند همسرش را طلاق دهد تکليف اين زن چيست؟ نبايد کاري داشته باشد که سر بار بقيه نشود؟ اگر شوهر اجازه کار به زن بيرون از منزل را بدهد و زن با حجاب و با کمترين ارتباط با نامحرم کار کند باز هم اشکال دارد؟

الحمدلله،

اولا بايد گفت که کار کردن زنان در بيرون از منزل به طور مطلق و هميشه حرام نيست، بلکه بنا به شرايطي و رعايت مسائلي مهم ، کار کردن براي زن مباح مي شود. براي آشنايي با اين شرايط و مسائل به فتواي (4063) مراجعه فرماييد.

اما نفقه ي زن تا قبل از ازدواج برعهده ي پدرش است و بعد از ازدواج شوهرش موظف است تا نفقه ي همسر و فرزندانش را تامين کند و اگر احيانا شوهر در اين امر کوتاهي کند، قاضي و حاکم شرع وي را مجبور خواهد کرد تا نفقه ي اهل و عيال خويش را به نحو صحيح تامين نمايد.

اما اگر مرد همسرش را طلاق داد، باز نفقه ي آن زن تا زمان پايان عده ي زن برعهده ي شوهرش باقي مي ماند:

(يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا طَلَّقْتُمْ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ لاَتُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُيُوتِهِنَّ وَ لاَيَخْرُجْنَ إِلاَّ أَنْ يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُبَيِّنَة وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ يَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لاَتَدْرِي لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِکَ أَمْراً(  (طلاق : 1)

«اي پيامبر وقتي که خواستيد زنان را طلاق دهيد، آنان را در وقت فرارسيدن عده (يعني آغاز پاک شدن زن از عادت ماهيانه‌اي که شوهرش در آن با او نزديکي نکرده باشد) طلاق دهيد، و حساب عده را نگه داريد، و از خدا که پروردگار شما است، بترسيد و پرهيزگاري کنيد، و زنان را ازخانه‌هايشان بيرون نکنيد و زنان هم (تا پايان عده) بيرون نروند. مگر اينکه زنان کار زشت و آشکاري انجام دهند، اينها قوانين و مقررات الهي است و هر کس از قوانين و مقررات الهي پا فراتر نهد و تجاوز کند، به خويشتن ستم مي‌کند. تو نمي‌داني چه بسا خداوند بعد از اين حادثه وضع تازه‌اي پيش آورد».

 و پس از انتهاي عده، چنانکه زن و شوهر نزد هم بازنگشتند تا زندگي خود را ادمه دهند، در آنصورت زن بايستي به خانه ي پدري خويش بازگردد و از آن به بعد نفقه ي او برعهده ي پدرش يا ولي او خواهد بود.

اگر زن مطلقه کسي را نداشت که نفقه ي وي را تامين نمايد ( مانند پدر يا برادر) و يا منبع درآمدي نداشتند تا مجبور به کارکردن در بيرون نشود، در آنصورت شرع براي زن مباح کرده که براي تامين مخارج زندگي خود و با رعايت حجاب شرعي و عدم اختلاط با مردان در بيرون کار کند.

اما اگر زن داراي شوهر باشد، بدون شک اين شوهرش است که موظف به کارکردن و تامين نيازهاي اوست، بنابراين کار مرد اينست که از طريق کسب حلال مخارج زن و بچه هايش را تامين نمايد، نه اينکه خود در منزل بماند يا کار نکند و درعوض همسرش را به کار بيرون از منزل بفرستد!

اما اگر شوهرش بيماري سختي داشت که از کارکردن بازمانده بود، در آنصورت زن مي تواند با شرايط فوق براي مخارج خودشان کارکند.

همچنين اگر نياز خانواده حکم کنند و ضرورتي باشد، مرد مي تواند به زن خويش اجازه دهد که بيرون کار کند تا کمک خرج خانواده باشد، اما بايد شرايط فوق ( يعني نداشتن تاثير سوء بر تربيت فرزندان و همسرداري، عدم اختلاط با مردان، نداشتن همکار مرد در يک اطاق؛ مثلا نبايد در محيطهاي هم مردانه و هم زنانه باشد بلکه فقط بايد در محيط کاملا زنانه باشد مانند مدارس دخترانه يا پزشک زنان) مراعات شود، درغير اينصورت اصلا جايز نيست که زن بيرون کار کند حتي اگر شوهرش به او اجازه دهد و يا زن حجاب رعايت کند يا ارتباط با مردان اندک باشد.

و اين حکم خداوند عزوجل است که بايد هر زن و مرد مومني به آن راضي باشند و کسي که به حکم خدا راضي نباشد جزو خسارتمندان خواهد شد که هيچ يار و ياوري در سراي آخرت نخواهد داشت.

خداوند تبارک و تعالي اينگونه مي فرمايد:

« فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّىَ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُواْ فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُواْ تَسْلِيمًا»(نساء 65)

يعني: به پروردگارت سوگند که آنها مؤمن نخواهند بود، مگر اينکه در اختلافات خود، تو را به داورى طلبند؛ و سپس از داورى تو، در دل خود احساس ناراحتى نکنند؛ و کاملا تسليم باشند.

پس‌ صرف‌ پذيرش‌ و تن‌ دادن‌ به‌ داوري‌ رسول‌ خدا صلي الله عليه وسلم كافي‌ نيست‌ تا آن‌گاه‌ كه‌ اين‌ اذعان‌ و پذيرش‌، از صميم‌ قلب‌ نبوده‌ و از رضايت‌ و اطمينان‌ و طيب‌خاطر برنخاسته‌ باشد «و تسليم‌ شوند» يعني‌: در ظاهر و باطن‌ اذعان‌ و انقيادكنند «به‌ تسليم‌شدني‌» كامل‌ كه‌ هيچ‌ ترديدي‌ در آن‌ آميخته‌ نباشد و شائبه‌ هيچ ‌مخالفتي‌ آن‌ را نيالايد. بدين‌سان‌ ملاحظه‌ مي‌كنيم‌ كه‌ حق‌ تعالي‌ ايمان‌ را كه‌ سرمايه‌ حقيقي‌ بندگان‌ صالح‌ خدا است‌، از منافقان‌ نفي‌ كرد تا آن‌گاه‌ كه‌ مقصد ومرامشان‌ داور قرار دادن‌ رسول‌ خدا صلي الله عليه وسلم نباشد. چنان‌ كه‌ در حديث‌ شريف‌ نيز آمده‌است‌: «سوگند به‌ ذاتي‌ كه‌ جانم‌ در دست اوست‌، يكي‌ از شما ايمان‌نمي‌آورد تا آن‌ كه‌ هوس‌ و خواسته‌اش‌ پيرو آن‌ چيزي‌ باشد كه‌ من‌ آورده‌ام».

والله اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com