دختری قبل از نامزدی به من قول داد که عبادتهایش را انجام دهد ولی اکنون کوتاهی می کند و من قصد طلاق او را دارم ولی با او نزدیکی کردم!

جوانی هستم که در حدود دو سال ميشود با دختري نامزد شديم که دو سال دوستي همراهش کردم بعد با مشکلات فراوان توانستم که او را به دست بيارم، در ابتدا که دست دوستي برايش دادم برايش ابراز نمودم که هميشه نماز بخواند اگر من را ميخواهي گپ هايم را قبول کرد بعداً که نامزدم شدم روز به روز دوستي زياد ميشه اما مشکل بزرگی که دارم حالا نامزدم توجه به اسلام ندارد هميشه برايش ميگوم نماز بخوان باحجاب باش اما بسيار بي حجاب است دل از دستش تنگ است من هميشه مسائل اسلامي را برايش بيان ميکنم اما اثري در وجودش نميکند و در اين روز ها هيچ احترامي برايم ندارد هر جا که بخواهد ميرود توجه به حرف هايم ندارد من ميگم که نرو به خانه فلان کس اما بازهم به حروف هايم گوش نميکند مادرش هم از نگاه اسلاميات بسيار ضعيف است برادرش هم برايش نصيحت ميکند اگر من را دوست هايم با او ببيند شايد من را لعنت بدهند که عبادت هاي خودش را ببين و نامزدش را ببين! حالا تصميم دارم از او جدا شوم اما خانوادهام قبول ندارد ميگويد که مابه دوست هاي خود چي بگويم در نامزادي نکاح نيز شديم يگانه مشکل که دارم من با او نزديک شديم سال قبل اگر رهايش کنم کسي ديگر هم او را نميگيرد لطف نموده شما من را مشوره دهيد که چي کنم تشکر من منتظرم شما هستم جوابم در ايميلم ارسال نمايد..الله حافظ

الحمدلله،

عملکرد شما در همان ابتدا نامشروع و اشتباه بود، نامشروع بود چون شما نمي بايست با يک دختر نامحرم رابطه دوستي برقرار مي کرديد هرچند که قصد ازدواج هم داشته باشيد، زيرا او نامحرم است و شريعت ممنوع کرده است که يک دختر و پسر نامحرم با همديگر ارتباطي داشته باشند، تنها زماني جايز بود که شما بطور رسمي همراه خانواده به خواستگاري دختري برويد آنگاه براي شما جايز است که به قصد آشنايي بيشتر با هم سخن بگوئيد البته با اطلاع والدين و در اينحالت نيز جايز نيست که دختر و پسر با هم بيرون بروند يا در يک مکان خلوت قرار بگيرند، و اين تبادل نظر نبايد چند روزي بيشتر طول بکشد.

ولي ظاهرا شما دوسال با اين دختر رابطه دوستي داشته ايد و اين عملکرد شما حرام و گناه بوده و بايد از آن توبه کنيد، اميد است خداوند متعال از گناه شما درگذرد.

اما انتخاب شما اشتباه بود چون توصيه ها و سفارشهاي شريعت را براي انتخاب همسر رعايت نکرديد، و چون اين توصيه ها را مراعات نکرديد اکنون به اين مصيبت گرفتار شده ايد!

مواردي را که شرع در ازدواج و انتخاب شريک زندگي مد نظر داشته، در وحله ي نخست اعتقادات و ميزان پايبندي طرف مقابل به مسائل شرعي است، و هر قدر که ديندارتر و با اخلاقتر باشد، مسلما گزينه ي خوبي براي زندگي مشترک مي باشد.

بعد از آن خانواده وي اهميت دارند، و نزديکي فرهنگ دو خانواده به همديگر و تشابه فکري و اخلاقي آنها ..

و سپس مواردي از قبيل ظاهر و سطح معلومات و آگاهي و غيره اهميت پيدا مي کنند..

و در مورد معيار انتخاب همسر، نصيحت ما همان نصيحت پيامبر صلى الله عليه و سلم ميباشد كه فرمودند: « تُنْكَحُ المَرْأَةُ لأَرْبع: لِمالِهَا، وَلِحَسَبِهَا، وَلِجَمَالِهَا، ولِدِينِهَا، فَاظْفَرْ بِذَاتِ الدِّينِ تَرِبَتْ يَدَاك» (متفقٌ عليه)

يعنى: زن براي چهار چيز به نکاح گرفته مي شود: مالش، حسب و نسبش، زيبائيش و دينش. و تو براي بدست آوردن زن ديندار اقدام کن، دستهايت خاک آلوده شود (يعنى شاد و خرم زندگي ميكنى، و يا نوعى نفرين است كه اگر زن ديندار را نگيرى دستت به خاك كشيده شود يعنى فقير شوى).

پس در درجه اول بايد دين و اخلاق همسر را در نظر گرفت، و يكى از حكمتها و علل آن اينست كه هر گاه زوجين اهل دين باشند، بهنگام اختلافات به مرجع دينى و آسمانى خود يعنى قرآن و سنت رجوع كنند، كه اين از نصيحت و درمان پزشكان و روانشناسان مفيدتر خواهد بود و ميتوانند بعلت اشتراك در اين مراجع دينى به توافق و تفاهم برسند. و پس از آن بايد مسائل ديگر مانند اخلاق، نسب، تعليم و غيره را در نظر گرفت.

اما شما بدون آنکه اين توصيه ها را مد نظر بگيريد، متاسفانه يک دختر بي تقوا و تارک نماز را به دوستي انتخاب کرده ايد و بعد از آن شيطان شما را توجيه کرده که چون قصد ازدواج با وي را داريد ايرادي ندارد با او دوست باش در عوض وي را به دين و نماز دعوت کن! و اکنون که با شما نامزد شرعي شده است، حاضر نيست که نماز بخواند يا حجاب شرعي داشته باشد و به سخنان شوهرش اعتنايي نمي کند!

قطعا دختري که اهل دين و تقوا و اخلاق نباشد و از خدا و عذاب جهنم نترسد، نبايد انتظاري بيش از اين از او داشت، پس چنانکه نامزد شما راه اصلاح را در پيش نگيرد يعني نماز نخواند و حجابش را رعايت نکند، در آنصورت بر شما واجب است که از نامزد خود جدا شويد و او را طلاق دهيد، زيرا زندگي با زن تارک نماز يا بي حجاب شرعا حرام است، و علاوه بر آن ممکن است در آينده تاثير بسيار بدي بر روي فرزندان شما و بر تربيت و افکار آنها بگذارد و آنگاه ممکن است علاوه بر داشتن يک همسر بي تقوا و تارک نماز، صاحب فرزندان بي اخلاق و بي تقوايي نيز شويد! و مشکل چند برابر خواهد شد.

پس شما به او هشدار دهيد چنانکه خود را اصلاح نکند، وي را طلاق خواهيد داد و اگر اصلاح نشد پس بي درنگ او را طلاق دهيد، و نگران آينده او نباشيد زيرا او خود با شکستن تعهدات خود در قبال شما استحقاق تنبيه را دارد، و مهم نيست که بعد از طلاق کسي او را به همسري نگيرد، زيرا يک زن تارک نماز و بي حجاب که خود را از هر گونه قيد و بندي رها ساخته استحقاق همسري هيچ مرد مسلمان نماز خواني را ندارد، مگر با يک مرد تارک نماز و همسان خودش..

چرا که خداي متعال مي فرمايد: « الْخَبِيثَاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَالْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثَاتِ وَالطَّيِّبَاتُ لِلطَّيِّبِينَ وَالطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّبَاتِ» (نور 26).

يعني: زنان ناپاک براي مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نيز به زنان ناپاک تعلّق دارند؛ و زنان پاک از آن مردان پاک، و مردان پاک براي زنان پاکند.

پس در صورت عدم اصلاح وي، نبايد او را بر سر زندگي بياوريد بلکه قبل از آن وي را طلاق دهيد، و اينبار از خدا بخواهيد که يک زن صالح و متقي را به همسري شما درآورد و البته خود شما نيز بايد در اين راه تلاش کنيد و به توصيه هاي شريعت عمل کنيد چراکه هرکس توصيه هاي شريعت را در زندگي خود ناديده بگيرد، پس جز زيان و خسارت چيزي عايدش نخواهد شد.

والله اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com