اگر با شوهرم جماع کنم صبح بخاطر تنبلی برای غسل کردن بیدار نمی شود و نماز صبحش قضاء می شود، آیا به او نزدیک شوم؟

سه ساله که ازدواج کردم شوهرم مرد دين داريه اما حدود يک سال است که نماز صبحش را نميخواند يعني قضایش را ميخواند!

اما اگر نزديکي نکنيم نمازش را به موقع ميخواند به خاطر اينکه حوصله حمام رفتن ندارد و از خوابش نمي گذرد.خيلي صدایش ميکنم چشم ميگوید ولی ولي بلند نميشود.

باهاش صحبت کردم نصيحتش کردم حتي قهر هم کردم اما فايده اي نداشته!

آيا حق دارم که چند شب باهاش نزديکي نکنم تا اينکه نمازش را بخواند؟

الحمدلله،

ترک نماز صبح اگر بصورت عمد ي باشد گناه بسيار بزرگي است، حتي از گناه زنا بيشتر است و عده اي از علما گفته اند که ترک عمدي يک نماز موجب کفر است، و بايد توبه کند.

بنابراين بر شوهر شما و هر مسلماني واجب است تا نمازهاي فرض را بموقع بخواند و حتي بايستي بصورت جماعت در مسجد بخواند.

در ضمن چيزي با نام قضاي نماز نداريم! قضاي نماز تنها در دو مورد مشروع است:

1- کسي که قبل از وقت نماز بخوابد و همچنان در خواب بماند و هنگام بيدار شدن متوجه شود که وقت نماز پايان يافته است.

2- کسي که به دليل مشغله ي فکري بکلي فراموش کرده که وقت نماز شده و هنگامي که بياد مي آورد مي بيند که وقت نماز پايان يافته است.

زيرا پيامبر صلى الله عليه و سلم فرموده است: «من نسي صلاة أو نام عنها فکفارتها أن يصليها إذا ذکرها» (صحيح مسلم : 684- 315/477/1)

يعني: «هر کس نمازي را فراموش کند، يا به خواب برود و نمازش را نخواند، کفاره آن اين است که هرگاه به يادش آمد آن را بخواند».

در غير اين دو حالت قضاي نماز مشروع نيست، و هرکس نمازش را به عمد از وقت خود به تاخير اندازد مرتکب گناه بزرگي شده است.

بنابراين شما بايد شوهر خود را نصيحت کنيد تا نمازهايش را در وقت مقرر خود بخواند، و وقتي که براي نماز صبح بيدار شديد او را نيز بيدار کنيد تا نمازش را بخواند.

در کتاب ‏"حاشية الجمل على منهج الطلاب" (1/ 273) ‏آمده است: «سنت است که شخص خوابيده را براي اداي نماز بيدار کرد؛ البته اگر بداند که او عمداً (بعد از داخل شدن به) وقت نماز نخوابيده باشد و يا نسبت به حال او بي اطلاع باشد، اما اگر بداند که آن شخص (عمدا بعد از وارد شدن) وقت نماز خوابيده و خود شخص هم مي داند که اگر بخوابد تا پايان وقت بيدار نمي شود در آنصورت بيدار کردن او واجب است».

اما چنانچه بعد از بيدار کردن وي، او از رختخواب بلند نشد و دوباره خوابيد، در آنصورت دوباره وي را بيدار کنيد تا آنکه بلند شده و غسل کند و نمازش را بخواند، و سعي کنيد با روشي نيکو يعني بدور از فراهم ساختن اسباب عصبانيتش، هر بار که لازم شد وي را بيدار کنيد تا سرانجام بلند مي شود، مثلا ساعت زنگ دار را در چند قدمي او قرار دهيد تا اگر صداي زنگ بصدا درآمد ناچار شود براي خاموش کردنش از جايش برخيزد، و يا آنکه چند قطره آب بر صورتش بپاشيد.

اما اگر اسباب لازم را براي بيدار کردنش بکار برديد و تلاش خود را انجام داديد اما باز او بخاطر تنبلي و کسالت حاضر نشد که غسل کند و نماز صبحش را بخواند، و خوابيدن را بر اداي نماز ترجيح داد، در آنصورت پيشنهاد مي شود که وقت نزديکي را به بعد از نماز صبح منتقل کنيد يعني ابتدا نماز صبح بخوانيد آنگاه مقاربت داشته باشيد، و مي توانيد اين گزينه را براي شوهرتان پيشنهاد کنيد شايد او نيز از آن استقبال نمود، بدين ترتيب نماز هر دوي شما در وقت خود خوانده شود.

اما اگر همچنان مشکل حل نشد و شوهر شما حاضر نشد تا بطريقي عمل کند که نماز صبحش فوت نشود، و با وجود آنکه مي داند که وقت نماز صبح شده ولي برنمي خيزد و به خوابش ادامه مي دهد تا آنکه وقت آن تمام مي شود، در آنصورت او مرتکب گناه بزرگي شده تا جائيکه گناهش از شارب خمر و زناکار هم بيشتر است و حتي عده اي از علما قائل به تکفير چنين شخصي شده اند، و عده اي ديگر گفته اند که اگر تمام نمازهايش را ترک کند و بر ترک آنها مداومت داشته باشد کافر مي شود.

بر اين اساس؛ اگر راي آن دسته از علما را بپذيريم که ترک عمدي يک نماز را موجب کفر نمي دانند و بلکه موجب فسق و گناه کبيره دانسته اند، در آنصورت شما بعنوان همسر آن مرد تنها مسئول هستيد که براي بيدار کردن و نصيحت شوهرتان تلاش کنيد، و اگر او کوتاهي نمود گناهش به حساب خودش است ولي جايز نيست که از نزديکي و جماع با او خودداري کنيد، چرا که هرکس مسئول اعمال خويش است و گناه او به پاي شما نوشته نمي شود، و انشاءالله بخاطر کوششي که براي اصلاح شوهرتان مي کنيد مشمول اجر و پاداش الهي شويد.

والله اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com