دروغ  مصلحت  آميز  بين  زوجين

بسم الله الرحمن الرحیم

حفظ  نظام  وانسجام  خانه  و  تقويت  پيوندهاي  خانوادگي  از  جمله  هدفهائي  هستندکه  بخاطر  حفظ  و  نگهداشت  آنها  دروغ  مصلحت‌آميز  را  مي‌توان‌گفت  و  براي  مصلحت  مي‌توان  صدق  و  راستگوئي  را  ناديده‌ گرفت‌.

روايت  شده‌ که  ابوعذره  دولي  در  دوران  خلافت  عمر  بن  خطاب  زناني  راکه  با  آنها  ازدواج  مي‏‎کرد،  بصورت  خلعي  طلاق  مي‌داد  واين  عمل  ناپسند  او  در  ميان  زنان  شهرت  پيداکرد  و  داستاني  ازآن  بوجود  آمد،‌که  او  را  خوش  نمي‌آمد،  چون  او  ازاين  رويداد  مطلع‌گرديد،  دست  عبدالله  بن  الارقم‌گرفت  و  به  منزل  خويش  برد  سپس  به  زنش  گفت‌:‌ترا  بخدا  سوگند  مي‌دهم‌،  آيا  مرا  دشمن  مي‌داري‌؟زنش  گفت‌: مرا  به  خداوند  سوگند  مده‌. ابوعذره گفت‌: بدرستي  ترا  بخداوند  سوگند  مي‌دهم‌. زنش  در  جواب‌گفت‌: آري  از  تو  بدم  مي‌آيد.

او  ابن الارقم‌ گفت‌: آيا  مي‌شنوي‌؟  سپس  با  هم  به  پيش  عمربن  خطاب رفتند  و  خطاب  به  وي ‌گفت‌: “‌شما  مي‌گوئيد که  من  به  زنان  خود  ستم  مي‌کنم  و آنان  را  بصورت  خلعي  طلاق  مي‌دهم‌. از  ابن  الارقم  سوال‌ کن‌،  عمراز  او  سوال‌کرد  و  او  ماجرا  را  بازگو  نمود.

عمرکسي  را  بدنبال  زن  ابوعذره  فرستاد  و  او  همراه  عمه‌اش  آمد. عمر  به  وي گفت‌: تو  بودي‌که  خطاب  به  شوهرت ‌گفتي ‌که  از  تو  بدم  مي‌آيد  و  ترا  دشمن مي‌دانم‌؟  آن  زن‌گفت‌:‌ من  از  اين  عمل  خويش  توبه  مي‌کنم  و  به  امر  خداوند  برمي‌گردم‌. او  مرا  به  خداوند  سوگند  داد  و  من  نخواستم  دروغ  بگويم‌. آيا  تو  راضي  هستي  من  دروغ  بگويم  اي  امير  مومنان‌؟  عمر گفت‌: آري‌،  دروغ  بگو،  اگر  زني  شوهرش  را  دوست  ندارد  آن  را  به  وي  نگويد. چون  حداقل  خانه‌،  خانه‌اي  است که  بر  اساس  محبت  نهاده  مي‌شود،  شما  بايد  برمبناي  اسلام  و  شرافت  خانوادگي  با  هم  معاشرت  وآميزش‌کنيد. يعني  مهم  آنست‌که  قوانين  اسلام  و  حيثيت  خانوادگي  را  مراعات‌کنيد،  محبت  خيلي  مهم  نيست  -‌يعني  محبت  نقش  اول  را  ندارد  بلکه  اسلام  و  شرافت  خانوادگي  مهمتراست  -  .

 بخاري  و  مسلم  از  ام‌کلثوم  روايت‌کرده‌اندکه  او  از  پيامبر صلي الله عليه و سلم    شنيده  است  که  مي‌گفت‌:"  ليس الكذاب الذي يصلح بين الناس فينمي خيرا، أو يقول خيرا    [‌کسي‌که  بمنظور  اصلاح  بين  مردم  دروغ‌،  مي‌گويد  و  خيري  را  افزايش  مي‌دهد  و  اصلاح  مي‌کند  يا  نيک  مي‌گويد،  او  دروغ‌گو نيست‌]"‌. اوگفت‌: من  از  او  نشنيده‌ام  که  براي  هيچکاري  دروغ‌گفتن  را  جايز  دانسته  باشد  مگر  براي  سه چيز:

در  جنگ‌،  و  براي  اصلاح  ميان  مردم  و  در  سخن‌گفتن  مرد  با  همسرش‌ که  در  اين  موارد  دروغ  مصلحت‌آميز  را  جايز  دانسته  است‌. از  اين  حديث  بصراحت  برمي‌آيدکه  دروغ  مصلحت‌آميز  روا  است‌.

وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجمعین.‏