اگرکسی دو همسر داشته باشد، حکم بازگو کردن راز زناشوئی یکی به دیگری چه می باشد؟
الحمدلله،
زن و مرد نبایستی نباید اسرار همدیگر را فاش کنند، منظور اسراری است که مخصوص زن و شوهر است، شوهر نباید به هیچوجه از این مسائل خصوصی (زناشویی) پیش دیگران سخن بگوید.
«مسلم و امام احمد» از پیامبر صلی الله علیه وسلم روایت نموده که ایشان فرمودند:
« إن شر الناس عند الله منزلة یوم القیامة: الرجل یفضی إلى المرأة، وتفضی إلیه، ثم ینشرسرها» «بدترین انسانها از لحاظ ارزش و منزلت در روز قیامت، مرد و زنی هستند که اسرار زناشویی را فاش میسازند.»
الله تعالی در قرآن می فرماید:« فَالصَّالِحَاتُ قَانِتَاتٌ حَافِظَاتٌ لِّلْغَیبِ بِمَا حَفِظَ اللّهُ»(نساء 34)
یعنی: زنان صالح، زنانى هستند که متواضعند، و در غیاب (همسر خود،) اسرار و حقوق او را، در مقابل حقوقى که خدا براى آنان قرار داده، حفظ مىکنند.
چراکه زن و مرد امین، مدافع و حامی همدیگر هستند. و از مهمترین این اسرار، اسرار زناشوئی است، لذا پیامبر صلی الله علیه وسلم از افشای این اسرار نهی فرمودهاند به دلیل حدیث اسماء بنت یزید که گفت : نزد پیامبر صلی الله علیه وسلم بودم، و گروهی از زنان و مردان کنار او نشسته بودند که فرمود : (لعل رجلا یقول ما یفعل بأهله و لعل امرأة تخبر بما فعلت مع زوجها؟ فأرم القوم فقلت : إی والله یا رسول الله : إنهن لیفعلن و إنهم لیفعلون. قال فلا تفعلوا، فإنما ذلک مثل الشیطان لقی شیطانة فی طریق فغشیها والناس ینظرون) «شاید بعضی از مردان و زنان اسرار زناشوئی خود را بازگو کنند؟ مردم ساکت شدند، گفتم بله، به خدا قسم ای رسول خدا! زنان این کار را میکنند و مردان هم این کار را میکنند، پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمود : این کار را نکنید چون این کار مانند کار شیطانی نر است که شیطانی ماده را در راه میبیند و در حالیکه مردم به آنها نگاه میکنند با او آمیزش میکند». صحیح [آداب الزفاف 72].
و حتی برای مردی جایز نیست که اسرار زناشویی یکی از زنان خود را نزد زن دیگرش بازگو نماید.
بازگوكردن جماع ونقل آن برای دیگران مخالف با مردانگی و جوانمردی است و آنچنان سخن بیهوده و پوچی است،كه بدان نیازی نیست و فایدهای ندارد. و شایسته استكه انسان ازگفتن آن پرهیزكند مگر اینكه نیازی بهگفتن آن باشد. در حدیث صحیح آمده است:«من حسن إسلام المرء تركه مالا یعنیه» [نشانه نیكو مسلمان بودن آنست كه از سخن بیهوده و كار بیفایده بپرهیزد]".
خدا كسانی را كه از سخنان پوچ و كار بیهوده پرهیز میكنند میستاید:« والذین هم عن اللغو معرضون» [و كسانی كه از سخنان یاوه و كار بیهوده روی گردانند]".
البته اگر نیازی به بازگوكردن آن باشد اشكالی ندارد مثلا جهت معالجه و مداوا مجبور باشد تا نزد پزشک برخی از مسائل را بازگو کند یا اینکه جهت جدا شدن از همدیگر ناچار باشند تا علت جدا را ناتوان بودن یکی از طرفین بر انجام عمل زناشویی یا جماع معرفی کنند.
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت
IslamPP.Com |