زنی را به عقد نكاح در آوَرَد بقصد اینكه او را طلاق دهد
بسم
الله الرحمن الرحیم
باتفاق علما اگركسی زنی را بعقد نكاح خود درآورد، بدون اینكه وقتی را
شرط كرده و تعیین نموده باشد، ولی در نیت او باشد كه آن زن را بعد از
مدتی یا بعد از رفع نیاز، در آن شهری كه اقامت گزیده است، طلاق دهد.
در این صورت ازدواج صحیح است ولی اوزاعی آن را متعه تلقی كرده و آن
را صحیح نمیداند.
شیخ محمدرشید رضا در تفسیر المنار با توجه بدینمطلب و تعلیق بر آن،
گوید: سختگیری علمای سلف و خلف درمنع نكاح متعه، و حرمت آن، موجب
شده استكه عقد نكاح بقصد طلاق دادن را نیز منع كنند، اگرچه فقها
گفتهاند: اگر شوهر در نیت و قصد خود نكاح موقت را اراده كند و در ضمن
اجرای صیغه عقد نكاح آن را شرط نكند، عقد نكاح او صحیح است.
لیكن كتمان این قصد ونیت خداع ونیرنگ و خیانت شمرده میشود و باطل
شدن آن سزاوارتر است از باطل بودن متعهایكه تعیین وقت درآن شرط شده
باشد، چون بهرحال آن بتوافق وتراضی بین زن ومرد وولی زن، صورت
میگیرد. وتنها فساد وتباهیكه درآن هست اینستكه پیوند ورابطه عظیم
وسترك بین زن و مرد ببازیگرفته میشود وكار بجائی میكشدكه زنان و
مردان بدنبال آرزوی خویش در چراگاه شهوات نفسانی ترددكنند.
و زشتیهائیكه برآن مترتب میباشد، برهمه آشكاراست. اگراین نیت را
پنهانكنند علاوه براینكه این مفاسد و زشتیها را دارد، موجب خیانت و
نیرنگ و دشمنی وكینه و عدم اطمنان و سلب اطمنان میگردد، تا جائیكه
مردم سخنكسانی كه از ازدواج قصد پرهیزگاری و بمهاركشیدن شهوت از راه
شرعی وكرامت انسانی، دارند و در قصد و نیت خود مخلص هستند و
میخواهندكانونگرم خانواده را تشكیل دهند، نیزباورنمیكنند و از آنان
نیز سلب اعتماد میشود.
وصلی الله وسلم علی نبینا محمد وعلی آله وصحبه أجمعین.
وآخر دعوانا أن الحمدلله رب العالیمن.
|