حکم تدریس در کلاسی که دختران و پسران بالغ با هم حضور دارند و گفتن مسائل جنسی بر سر کلاس

اينجانب معلم درس علوم تجربي ميباشم در يک مدرسه روستايي کلاسي دارم که مختلط ميباشديعني قسمتي از انان دختر و قسمتي هم پسر ميباشد که در سن 15 - 16 سالگي ميباشندقسمتي از مطالب کتاب مربوط به بحث بلوغ جنسي درانسان ميباشد وکلماتي از قبيل بيضه وتخمدان وعلايم جنسي در دختران و پسران از قبيل رشد مو در هر دو جنس ورشد سينه و لگن در دختران و...امده است حال سوال اين است که اين کار يعني تدريس اين مطالب در حضور هر دو گروه يعني دختران و پسران جايز ميباشد؟

الحمدلله،

خير، جايز نيست.

البته تدريس در کلاس مختلط نیز حرام است، مگر آنکه دانش آموزان همه نابالغ باشند، اما سن 15 سالگي به بعد سن بلوغ است.

خداوند متعال اينگونه به مردها امر مي کند: «قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ» (نور 30).

يعني: به مردان مومن بگو چشمهاى خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگيرند، و عفاف خود را حفظ کنند؛ اين براى آنان پاکيزه‏تر است.

و پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمودند: «العَيْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَرُ، وَالأُذُنَانِ زِنَاهُمَا الاسْتِمَاعُ، وَاللِّسَانُ زِناهُ الكَلاَمُ، وَاليَدُ زِنَاهَا البَطْشُ، وَالرِّجْلُ زِنَاهَا الخُطَا ». بخاري (6612،6243) مسلم (2657).

يعني: چشم ها زنا مي کنند  و زنايشان نگاه کردن به نامحرم است و زناي گوشها گوش دادن (به سخنان شهوت آميز) است و زناي زبان سخن گفتن (از سخنان محرک) است و زناي دست ها دست زدن به نامحرم است و زناي پاها رفتن (بسوي ملاقات) است.

قطعا کسي که در يک کلاس مختلط حضور داشته باشد که دختران بالغ در آنجا نشسته اند، هم نگاه پيش مي آيد و هم گاها سخنان ناشايست! بنابراين شما برادر گرامي شايسته است که اولا به مسئولين مدرسه تذکر دهيد تا بگونه اي برنامه ريزي کنند که اختلاط پيش نيايد، ثانيا اگر به نصيحت شما گوش ندادند شما انصراف دهيد و تقاضاي انتقال نماييد. اگر با تقاضاي انتقال مخالفت کردند، موقتا تا انتهاي سال تحصيلي با رعايت روابط محرم و نامحرم و بدون خيره شدن به دختران، و بدون ذکر مسائل جنسي، اين سال را تمام کنيد و از سال بعد چاره اي جز انتقال نداريد و اگر موافقت نشد استعفا بدهيد و رزق و روزي خود را از الله متعال طلب کنيد و بخاطر مال دنيا بار گناهان خود را بيش نکنيد. خداوند متعال مي فرمايد: « وَمَن يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا * وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِكُلِّ شَيْءٍ قَدْرًا» (طلاق 2-3).

يعني: و هر کس تقواى الهى پيشه کند، خداوند راه نجاتى براى او فراهم مى‏کند، و او را از جايى که گمان ندارد روزى مى‏دهد؛ و هر کس بر خدا توکّل کند، کفايت امرش را مى‏کند؛ خداوند فرمان خود را به انجام مى‏رساند؛ و خدا براى هر چيزى اندازه‏اى قرار داده است.

و فرمود: «وَمَا أُوتِيتُم مِّن شَيْءٍ فَمَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَزِينَتُهَا وَمَا عِندَ اللَّهِ خَيْرٌ وَأَبْقَى أَفَلَا تَعْقِلُونَ» قصص 60.

يعني: آنچه به شما داده شده، متاع زندگى دنيا و زينت آن است؛ و آنچه نزد خداست بهتر و پايدارتر است؛ آيا انديشه نمى‏کنيد؟!

والله اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com