حکم زنی که در دوران حیض مشروبات الکلی می نوشد؟

من زني 27 ساله هستم، به تمام عقايد مذهبي ايمان دارم و مرتب نماز مي خوانم و روزانه قرآن مي خوانم. وقتي من در عادت ماهيانه هستم از مشروبات الکلي استفاده مي کنم، مي خواستم بدانم چه حکمي دارد؟ و زني که شخصي مشروب مي خورد تا چند روز نماز ندارد؟

الحمدلله،

جاي تاسف است که زني با ايمان که اهل نماز و تلاوت قرآن است مرتکب محرمات الهي شود و بارحسناتش را با ارتکاب به چنين گناهي بکاهد. درحاليکه الله متعال مي فرمايند: «اتْلُ مَا أُوحِيَ إِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ» (عنکبوت 45).

يعني: آنچه را از کتاب (آسمانى) به تو وحى شده تلاوت کن، و نماز را برپا دار، چرا که نماز (انسان را) از فحشاء و منکرات بازمى‏دارد.

اين نماز بايد نمازگزاران را از منکرات بازدارد، اما براستي چرا ما با وجود آنکه افرادي را مي بينيم که نماز مي خوانند، اما مرتکب گناهان زيادي مي شوند؟!

علامه عبدالرحمن سعدي در تفسير خود مي نويسد: «دليل اينکه نماز از کارهاي زشت و ناپسند باز مي دارد اين است که چنانچه بنده اي نماز را به طور کامل و با (رعايت) ارکان و شرايط آن و با خشوع و حضورقلب ادا کند قلبش روشن و نوراني و پاک مي شود و ايمانش افزون مي گردد و به خير و نيکي علاقۀ بيشتري پيدا کرده و علاقه اش به شر و بدي کم مي شود. پس قطعاً اگر بدين صورت بر نماز مداومت و محافظت شود از کارهاي زشت و ناپسند باز مي دارد. و اين از بزرگترين اهداف نماز و نتايج آن است».

پس تنها انجام حرکات فيزيکي اعمال نماز نمي تواند ما را از ارتکب منکرات بازدارد، بلکه اين خشوع و خضوع نمازگزار است که بر وي تاثير مي گذارد، خشوعي که متاسفانه بعضي از نمازگزاران ندارند. اين خشوع درنماز به معناي نمازخواني با فهم معاني نماز، واحساس اينکه الله تعالي درمقابل قرار ‏داشته، ونماز با حضورقلب بخواند، نمازي که دو رکعت آن در پنج الي ده دقيقه خوانده شود، ‏تاثيرمثبتي درشخصيت انسان مي گذارد، اما نماز هاي عاجل و فوري که درآن احکام نماز ‏مراعات نشده، بلکه مجموعه اي حرکات فيزيکي بي معنا باشد، نبايد انتظار داشت که او را از فحشاء و منکر بازدارد! نمازي تاثير دارد که مثل نماز پيامبر صلي الله عليه وسلم وصحابه کرام خوانده ‏شود. صحابه کرام زماني نماز ميخواندند، قلب شان پراز محبت وخوف خداوند، و با ‏فکر شان به معناي هر کلمه دقت نموده، در آيات خوف گريه مينمودند، ودرآيات رحمت ‏تقاضاي رحمت مينمودند.‏

به نص صريح قرآن کريم، خوردن شراب حرام است؛ چنانکه خداوند متعال اينگونه مومنانش را خطاب قرار داده و مي فرمايد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّما الْخَمْرُ وَ الْمَيْسِرُ وَ الأنصَابُ وَ الأزْلاَمُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ» (مائده : 90)

يعني: «اي مؤمنان، شرابخواري و قماربازي و بت‌ها و تيرها (و سنگ‌ها و اوراقي که براي بخت‌آزمايي و غيب‌گويي) بکار مي‌بريد، پليدند و از عمل شيطان مي‌باشند. پس از (اين کارهاي) پليد دوري کنيد تا اينکه رستگار شويد».

و پيامبرمان صلي الله عليه وسلم فرمودند: «الخمر أم الفواحش، و أکبر الکبائر، من شربها وقع علي أمهو خالته و عمته». صحيح ابن ماجه (3345).

يعني: «شراب ام الفواحش و از بزرگترين گناهان است، کسي که آنرا بنوشد، به مادر و خاله و عمه‌اش تجاوز مي‌کند».

و فرمود: «لايدخل الجنة مدمن الخمر». ابن ماجه (3376).

يعني: «معتاد به شراب وارد بهشت نمي‌شود».

احاديث درباره حرمت شرابخواري بسيارند، و حرمت آن چيزي نيست که بعضي از مسلمانان و يا حتي کفاري که در بين مسلمين زندگي مي کنند از آن اطلاعي نداشته باشند، و حرمت شرابخواري محدود به زمان خاصي نيست بلکه همواره حرام است. يعني شراب همانگونه که در دوران طهارت بر زن حرام است در دوره حيض نيز بر وي حرام و از گناهان کبيره است. اين از توجيهات و وسوسه شيطان است که انسان کم علم را مي فريبد و وي را به اين گمان وامي دارد که در دوران حيض محرمات از دوش زن برداشته مي شود همانگونه که وجوب نماز و روزه از وي برداشته مي شود! اما اين گمان واهي است که علت آن بخاطر نبود علم درباره دين است.

عمر بن عبدالعزيز رحمه الله درنامه اي براي اهل مدينه نوشت: «من تعبّد بغير علم كان ما يفسد أكثر ممّا يصلح».‏ «سنن الدارمي» (1/ 103).‏

يعني: «هرکس خدا را بدون علم عبادت کند، آنچه را که فاسد مي کند بيشتر است از آنچه اصلاح مي کند».

پس شما اي برادر و خواهر ايمان دار، از دينت بياموز تا شيطان براحتي تو را نفريبد، اگر علم داشته باشي قطعا راه تاريک را زودتر خواهي يافت و اگر التزام هم داشته باشي از آن راه تاريک پرهيز خواهي نمود.

بر شما که در دوران عادت ماهيانه شراب خورده ايد – چه شخصي و در غياب ديگران بوده باشد يا همراه با افراد ديگري – در هر حالت مرتکب گناه بزرگي شده ايد و اکنون مي بايست توبه کنيد و دگر بار سراغ اين گناه نرويد، اميد است با توبه صادقانه و عدم بازگشت به آن مورد مغفرت الهي قرار بگيريد.

درباره قبولي نمازها هم بايد گفت؛ پيامبر صلي الله عليه وسلم فرمودند: «الخمر أم الخبائث، فمن شربها لم تقبل صلاته أربعين يوما فإن مات و هي في بطنه ما ميتة جاهلية». صحيح ابن ماجه (3344).

يعني: «شراب ام الخبائث (اساس پليديها) است، پس هر کس آنرا بنوشد تا چهل روز نمازش قبول نمي‌شود و اگر بميرد در حاليکه شراب در شکمش باشد، به مرگ جاهليت مرده است».

بايد توجه داشت؛ اينکه در حديث فرموده تا چهل روز نمازي از ا پذيرفته نيست؛ ولي به معناي آن نيست که فرد ترک نماز کند، بلکه به اين معناست که تا چهل روز بابت نمازي که ادا مي کند هيچ اجر و ثوابي نمي برد؛ با اين وجود فرض نماز در مدت اين چهل روز از دوش وي برداشته نمي شود و اگر ترک نماز کند؛ بعنوان تارک نماز قلمداد خواهد شد.

پس مراقب باشيد که از اين ناحيه نيز شيطان شما را وسوسه نکند که مبادا علاوه بر گناه شرابخواري شما را به ترک نماز هم وادارد، که ترک چند نماز مقدمه اي براي ترک نماز بکلي است و اينگونه است که شيطان اندک اندک انساني مومن و با ايمان را به ترک نماز و ارتکاب گناهان وا مي دارد، لذا الله متعال ما را از پيروي کردن از گامهاي شيطان برحذر مي کند و مي فرمايد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ وَمَن يَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنكَرِ» (نور 31).

يعني: اى کسانى که ايمان آورده‏ايد! از گامها و قدمهاي شيطان پيروى نکنيد! هر کس پيرو شيطان شود (گمراهش مى‏سازد، زيرا) او به فحشا و منکر فرمان مى‏دهد.

شيطان بسيار ماهرانه مي کوشد تا يک بنده مومن را ابتدا به سمت فسق و گناه و بعد به کفر و شرک بکشاند، براي اين کار از تاکتيک قدم به قدم و گام به گام استفاده مي کند، او از کم شروع مي کند ولي هرگز به کم راضي نمي شود، بنده مومن را با تشويق به انجام گناه صغيره و با اين توجيه که آن گناه کوچک است وامي دارد و آنگاه گناهان صغيره اش بيشتر شده و اين بار او را به گناهان کبيره و حتي ترک تکاليف شرعي سوق مي دهد تا سرانجام او را کافر مي گرداند، قرآن کريم به نقل از شيطان مي فرمايد: « ثُمَّ لآتِيَنَّهُم مِّن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَن شَمَآئِلِهِمْ وَلاَ تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ» (اعراف 17).

يعني: (ابليس گفت) سپس از پيش رو و از پشت سر، و از طرف راست و از طرف چپ آنها، به سراغشان مى‏روم؛ و بيشتر آنها را شکرگزار نخواهى يافت!»

ولي الله متعال بندگان مخلص خود را از دام شيطان مي رهاند؛ « قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغْوَيْتَنِي لأُزَيِّنَنَّ لَهُمْ فِي الأَرْضِ وَلأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعِينَ * إِلاَّ عِبَادَكَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِينَ * قَالَ هَذَا صِرَاطٌ عَلَيَّ مُسْتَقِيمٌ * إِنَّ عِبَادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْغَاوِينَ» (حجر 39 -42)

يعني: ابليس گفت: «پروردگارا! چون مرا گمراه ساختى، من (نعمتهاى مادّى را) در زمين در نظر آنها زينت مى‏دهم، و همگى را گمراه خواهم ساخت، مگر بندگان مخلصت را، خداوند فرمود: «اين راه مستقيمى است که بر عهده من است (و سنّت هميشگيم) که بر بندگانم تسلّط نخواهى يافت؛ مگر گمراهانى که از تو پيروى مى‏کنند».

اما بدانيم که اخلاص بدون علم باز منجر به گمراهي مي شود، هرآنکس علم بيشتري نسبت به دينش داشته باشد به هدايت نيز نزديکتر است و احتمال اغواي او توسط شياطين جن و انس کاهش مي يابد، از اينرو کسب علوم شرعي راه خوبي براي حفظ ايمان است.

والله اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد وعلى آله وأصحابه والتابعين لهم بإحسان إلى يوم الدين

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com