رضاعتی معتبر است که قبل از دو سالگی باشد.

الحمد لله و صلی الله وسلّم علی رسول الله و علی آله و صحبه و من اهتدی بهداه ... اما بعد:

علما در مورد شیر دادن به بزرگ سال که آیا تأثیری در حرمت دارد یا نه؟ اختلاف کرده اند. علت اختلاف این است که در حدیث صحیح (صحیح مسلم ش (1453)) از عایشه رضی الله عنها روایت است که پیامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ به سهله دختر سهیل رضی الله عنهما فرمان داد تا به سالم مولای ابی حذیفه که بزرگ سال بود، شیر دهد. سالم، غلام شوهر سهله بود. وقتی که سالم بزرگ شد و به سن بلوغ رسید، سهله از پیامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ (صحیح مسلم ش (1454)) خواست که این موضوع را حل کند؛ زیرا سالم بزرگ شده و با سهله نامحرم است. آنگاه پیامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ به سهله فرمان داد که پنج بار به سالم شیر بدهد.      بنابراین علما در این مورد اختلاف کرده اند.  صحیح ترین قول این است که این مورد مخصوص سالم و سهله دختر سهیل بوده و برای همه امت عام نیست، که بیشتر همسران پیامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ همین را گفته اند. ابن ماجه (1946)

      گروه زیادی از علما نیز همین را گفته اند و همین قول درست است، چون پیامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ   می فرماید: «لَا رَضَاعَ إِلَّا مَا فَتَقَ الْأَمْعَاءَوَكَانَ قَبْلَ الْفِطَامِ »

 [شیر خوارگی همان است که قبل از گرفتن از دوران شیر خوارگی و برای سیر کردن شکم باشد.]

پیامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ می فرماید: «إِنَّمَا الرَّضَاعَةُ مِنْ الْمَجَاعَةِ»

[شیر دادن همان است که برای رفع گرسنگی داده می شود.]

پیامبرصَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ می فرماید : «لاَ رَضَاعَ إلافی الحَوْلَيْنِ»  [رضاعت فقط تا دو سالگی است.] بیهقی در( الکبری) (15446،15447)  

این احادیث بر این دلالت می کند که دوران شیر خوارگی تا دو سالگی است و بعد از دو سالگی تأثیری ندارد. وهمین قول، صحیح است.

 شیخ ابن باز-مجموع فتاوی ومقالات متنوعه« 22| 262 »