خواهری دارم ناتنی و28 ساله، پدرم او را با اجبار به ازدواج مردی در آورده است. هنگام عقد چند نفر به دروغ شهادت داده اند که خواهرم رضایت دارد و مادرش به جای خواهرم سند ازدواج را امضا نموده است، و مراسم عقد این گونه تمام شده است؛ اما خواهرم همچنان راضی به این ازدواج نیست، حکم این ازدواج با این تفاصیل چگونه خواهد بود؟

الحمدلله،

این خواهر اگر دوشیزه هستند و پدرش به عنوان ولی با اجبار او را شوهر داده است، نزد بعضی از اهل علم این ازدواج صحیح است. این دسته از علما معتقدند پدر می تواند با اجبار دخترش را به همسری مردی در آورد که با دختر هم كفو است و هرچند که دختر رضایت نداشته باشد؛ اما قول راجح و صحیح این است که نه پدر و نه دیگران، هيچكدام نمی توانند دختري را كه تحت سرپرستی آنهاست با زور و اجبار به ازدواج دیگری در آورند.

اگر چه مرد با او هم كفو باشد، بدلیل حدیث رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  که فرموده اند:«لَا تُنْكَحُ الْبِكْرُ حَتَّى تُسْتَأْذَنَ» « دختر باکره بدون اجازه اش به نکاح داده نمی شود»(بخاری(5136)،مسلم(1419)

این حدیث، مفهوم عام دارد و در آن هیچ یکی از اولیا استثنا نشده است.

 درصحیح مسلم این حدیث روایت شده است:[ وَالْبِكْرُ يَسْتَأْذِنُهَا أَبُوهَا ] مسلم (1421)

[پدرِ دوشیزه از او کسب اجازه کند (که آیا رضایت دارد یا خیر)]

در حدیث کلمه«البِکُر»و«الاب» با لفظ صریح وارد شده اند.

این حدیث نص صریح است در اين مسئله ي اختلافی، و عمل کردن بر نص، واجب است.

 بنابراین اجبار نمودن دختر با کسی که نمی خواهد با او ازدواج کند، حرام است؛ چنین ازدواجی صحیح نیست و نافذ نمی شود؛ زیرا صحیح قرار دادن این ازدواج و نافذ کردن آن، در تضاد با حدیثی است که رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ به صراحت در آن حدیث از ازدواج اجباری دختر فرموده است و چیزی را که پیامبر صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ نهی فرموده از امت می خواهد که آن را انجام ندهند؛ و اگر ما چنين عقدی را نافذ بگردانیم، بدان معناست که ما آن را انجام داده ایم و مباح دانسته ایم و از عقود جايز قرار داده ایم؛ در حالی که ما چنین اجازه ای نداریم و این کار غیر ممکن است. بنابراین قول راجح در مورد سؤال شما این است که این ازدواج اجباری فاسد است و رأی نهایی را در این موضوع دادگاه صادر می کند.

اما در مورد گواهانی که به دروغ گواهی داده اند باید بدانند که مرتکب گناه کبیره ای شده اند. رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ فرموده اند:[ أَلَا أُنَبِّئُكُمْ بِأَكْبَرِ الْكَبَائِرِ] (آیا شما را از بزرگترین گناهان کبیره خبر ندهم؟) پیامبر صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ در حالی که تکیه زده بود گناهان کبیره را نام برد سپس راست نشستند و فرمودند:[ أَلَا وَ قَوْلُ الزُّورِ وَ شَهَادَةُ الزُّورِ، أَلَا وَ قَوْلُ الزُّورِ وَ شَهَادَةُ الزُّورِ ]

(آگاه باشید که گفتار دروغ و شهادت دروغ (از گناهان کبیره است) پیامبر صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ  این جمله را همچنان تکرار نمودند تا جایی که صحابه گفتند: ای کاش پیامبر صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ اين جمله را بیشتر تکرار نکنند.]

 این شاهدان دروغین باید به درگاه الله توبه کنند و سخن حق بگویند و در حضور حاکم شرع اعلام کنند که شهادت دروغین داده اند و از شهادت خود بر می گردند.

همچنین مادر این دختر، باید توبه کند که به دروغ، خود را جای دخترش معرفی نموده و ازتکرار چنین کارهایی صرف نظر کند.

 شیخ ابن عثیمین- مجموع فتاوی ورسائل(2/760،759) 

IslamPP.Com