من يک حنفي هستم و چند سال قبل مرتکب گناهي بودم و براي ترک آن زن طلاق خوردم. گفتم اگه من تا چهار شنبه ديگه اين گناه را کردم زنم به سه طلاق است مي خواستم که اين  قسم را همين طور تمديد بکنم تا ترک گناه بکنم. اما شب چهار شنبه گناه را مرتکب شدم من مجرد بودم و الان هم مجرد هستم مي خواهم ازدواج بکنم مفتي ما مي گويد چون شما طلاق را موکول به آينده و به شرط انجام گناه کرديدبه همين خاطر خودت نمي تواني عقد کني بايد يکي ديگه به جاي تو برايت عقد بگيرد .من نامزد دارم و مي دونم که اونا اينطوري قبول نمي کنندو من نامزدم رو از دست مي دم لطفاًبا دليل و قرآن و احاديث پيامبر برايم جواب بفرستيد مفتي ما به من دليلش رو نمي گويد فقط مي گويد جواب همين است من دانشجو هستم و دليل و حديث مي خواهم و الان هم اداب وجدان دارم که چه بکنم . از احاديث پيامبر و قرآن برايم جواب بديد البته قبلا شما هم به من جواب داديد ولي دليل نياورديدلطفا دليل بياوريد تا من مسلمان با خيالي راحت و بدون غذاب وجدان ازدواج بکنم. اجرتان با پروردگار عالم. ومن الله التوفيق

الحمدلله،

قبل از پاسخ به اين سوال ، به سوال کننده محترم مي گوييم که چرا شما از راهي قصد ترک گناه را داريد، که ممکن است نه تنها شما را به مقصد برساند بلکه شرايط پيچيده اي برايتان هموار سازد؟! بنابراين توصيه مي شود از ارشاد شرع براي دست برداشتن از گناه استفاده کنيد يعني با توبه اي کامل و ابراز پشيماني قلبي و تصميم قاطع براي نزديک نشدن به گناه، و از الله تعالي بخواهيد شما را در ترگ گناه ياري رساند.

طلاق پيش از ازدواج  بي‌اثر  است و واقع  نمي‌شود، مثل اينکه‌کسي  بگويد: هر  وقت  با  فلاني  ازدواج‌کردم‌،  او را  طلاق  دادم  و او  مطلقه است و طلاقش واقع  شود.

ابوحنيفه‌گويد: اين  طلاق را  طلاق معلق‌گويند  و اگرشرط  تحقق  پذيرد،  طلاق  واقع  مي‌شود!،  خواه  طلاق  دهنده  زن  بخصوصي  راگفته  يا  عموم  زنان  راگفته  باشد.

 و شافعيه و حنابله مي گويند حتي اگر زن معيني را در آينده مد نظر داشته باشد، باز طلاق وي رخ نمي دهد.

زيرا  پيامبر صلي الله عليه و سلم فرمودند: ( لَا نَذْرَ لِابْنِ آدَمَ فِيمَا لَا يَمْلِكُ , وَلَا عِتْقَ لَهُ فِيمَا لَا يَمْلِكُ , وَلَا طَلَاقَ لَهُ فِيمَا لَا يَمْلِكُ )، صححه الألباني في صحيح الترمذي

يعني: بني‌آدم  نمي‌تواند  چيزي  را  نذرکندکه  مالک  آن  نيست  و  نمي‌تواندکسي  را  آزادکند  که  مالک  او  نيست  و  نمي‌تواند  زني  را  طلاق  دهدکه  هنوز  بعقد  نکاح  او  درنيامده  است  و  مالک  او  نيست‌.

 امام  مالک‌گويد: اگر عموم  زنان  راگفته  باشد،  طلاقش  واقع  نمي‌شود و اگر زن  بخصوصي  راگفته  باشد، طلاق او واقع  مي‌شود. مثال عموم مثل اينکه  بگويد:

 "‌هرگاه  با هرزني ازدواج‌کردم  او آزاد  و مطلقه  است"‌

و مثال براي تعيين: هرگاه با فلاني ازدواج کردم، او مطلقه است.

طلاق  زني  واقع  مي‌شود،‌ که  او  محل  وقوع  طلاق  باشد... پس  اگر زني  محل  وقوع  طلاق  نباشد و طلاق به وي تعلق نگيرد،  طلاق  براو واقع  نمي‌گردد. وقتي  طلاق  دادن زني  صحيح  است‌که طلاق بدان زن تعلق  بگيرد و او  محل  طلاق  باشد،  در حالت زيرطلاق  زن واقع  مي‌شود:

- عقد  زناشوئي  بين  او  و  شوهرش‌،  بصورت  حقيقي  بسته  شده  و  اين  پيوند موجود  باشد.

بنابراين همانگونه که حافظ ابن حجر در فتح الباري گفته است: چون زني که در آينده مي خواهد با وي ازدواج کند در تملکش نبوده است، طلاق معلق وي نيز رخ نمي دهد.

همچنين امام بخاري نيز اين راي را صحيح مي داند و در صحيح خود بابي را با عنوان: "طلاق قبل از نکاح رخ نمي دهد" ذکر کرده است. و از علي ابن ابيطالب و ابن عباس رضي الله عنهما و جماعتي از تابعين نقل کرده است که آنها در تفسير آيه (يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا نَكَحْتُمْ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَكُمْ عَلَيْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِيلًا) (احزاب 49) يعني: اى کسانى که ايمان آورده‏ايد! هنگامى که با زنان با ايمان ازدواج کرديد و قبل از همبستر شدن طلاق داديد، عدّه‏اى براى شما بر آنها نيست که بخواهيد حساب آن را نگاه داريد؛ آنها را با هديه مناسبى بهره‏مند سازيد و بطرز شايسته‏اى رهايشان کنيد.

گفته اند که:"خداوند طلاق را بعد از ازدواج قرار داده است.

بنابراين بر طبق قول راجح چون شما نفر بخصوصي را مشخص نکرده ايد، هر چند که انجام ندادن گناهي را شرط بسته ايد- بازهم طلاقي رخ نمي دهد.والله اعلم

از طرفي علما گفته اند اگر کسي چيزي را معلق کرده باشد که با آن ،قصد دوري کردن از مثلا گناه کرده باشد، اين تعليق حکم سوگند را دارد و مي تواند با پرداخت کفاره سوگند، آنرا از خود بردارد.

شيخ ابن عثيمين رحمه الله در اين باره مي گويد:" اگر کسي با طلاق قصد سوگند کرده بود( حلف بالطلاق) مانند اينکه بگويد: "اگر فلان کار صورت بگيرد طلاق (زنم) صورت گيرد" يا اينکه بگويد : " بر من طلاق زنم باشد اگر فلان کار را انجام دهم" ... و مشابه اين الفاظ، اين خلاف ارشاد پيامبر صلي الله عليه وسلم ( در نهي سوگند به غير الله) است. ‏"فتاوى المرأة المسلمة" (2/753‏‎)

بنابراين اگر حتي کسي ازدواج کرده باشد ماداميکه با طلاق ، نيت سوگند را کرده باشد طلاق صورت ني گيرد ولي اگر کسي به زنش بگويد: اگر فلان عمل را انجام دهي، مطلقه هستي" در اينصورت به اتفاق علما طلاق رخ داده است.

شيخ الاسلام ابن تيميه نيز گفته است که اگر کسي امري را معلق کرده باشد، واقع شدن طلاق بستگي به نيت دارد؛اگر هدف وي سوگند بوده است در اينصورت رخ نمي دهد ولي اگر قصد طلاق کرده باشد، در اينصورت طلاق رخ مي دهد( البته براي کسي که ازدواج نموده است)

والله تعالي اعلم

وصلي الله وسلم علي محمد و علي آله و اتباعه الي يوم الدين

سايت جامع فتاواي اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com