پسرم چند روز كم يك ماه بعد بخير 1 ساله ميشه من ميخواستم تا 2 سالگى شير بدهم برايش ولي چند ماه ميشود كه در مقابل لبنيات، ميوه خشك، و بعضى چيز هاى ديگر حساسيت دارد من كه ميخورم و بعد او را شير ميدهم رويش سرخ شده و بسيار روى خود را ميخوارد حتى خون ميشود. با شير من حساسيت ندارد مگر بايد من بسيار پرهيز كنم بدون شير من غذا هم روز چند بار ميخورد ولي شيرم را زياد دوست دارد با فكر جدا كردنش احساس گناه ميكنم .آيا برايم گناه ميشود؟

الحمدلله،

در مورد مدت شيرخوارگى نوزاد، خداوند حد اكثر آنرا دو سال كامل قرار داده است، ولى اگر مادر بخواهد قبل از دو سال نوزاد را از شيرخوردن بازگيرد، در صورتي جائز است كه اولا ضررى به نوزاد نرسد، و ثانيا بايد با اجازه و مشورت شوهر باشد. خداوند در اين مورد در سوره بقره ميفرمايد:

" وَالْوَالِدَاتُ يُرْضِعْنَ أَوْلَادَهُنَّ حَوْلَيْنِ كَامِلَيْنِ لِمَنْ أَرَادَ أَنْ يُتِمَّ الرَّضَاعَةَ وَعَلَى الْمَوْلُودِ لَهُ رِزْقُهُنَّ وَكِسْوَتُهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ لَا تُكَلَّفُ نَفْسٌ إِلَّا وُسْعَهَا لَا تُضَارَّ وَالِدَةٌ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوْلُودٌ لَهُ بِوَلَدِهِ وَعَلَى الْوَارِثِ مِثْلُ ذَلِكَ فَإِنْ أَرَادَا فِصَالًا عَنْ تَرَاضٍ مِنْهُمَا وَتَشَاوُرٍ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا وَإِنْ أَرَدْتُمْ أَنْ تَسْتَرْضِعُوا أَوْلَادَكُمْ فَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ إِذَا سَلَّمْتُمْ مَا آَتَيْتُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ " (البقرة : 233)

«و مادران، فرزندانشان را دو سال کامل شير دهند (يعني: مادران ‌مأمور به‌ شيردادن‌ فرزندانشان‌ هستند) «اين‌ براي‌ كسي‌ است‌ كه‌ بخواهد دوران‌ شيرخوارگي‌ راتكميل‌ كند» (پس‌ شيردادن‌ دو سال‌ كامل‌ حتمي‌ نيست، بلكه‌ هدف‌ از تعيين‌ آن، بيان‌ حد نهايي‌ مكلف‌ بودن‌ مادر است‌، لذا كوتاه‌ ساختن‌ اين‌ مدت‌ با توافق‌ پدر ومادر طفل‌ جايز است) «وخوراك‌ و پوشاك‌ آنان‌ بر وجه‌ پسنديده‌ برعهده‌ پدر است‌ هيچ‌كس‌ جز به‌اندازه‌ توانش‌ مكلف‌ نمي‌شود، هيچ‌ مادري‌ نبايد به‌سبب‌ فرزندش‌ زيان‌ ببيند و هيچ‌پدري‌ هم‌ نبايد به‌ سبب‌ فرزندش‌ زيان‌ ببيند، و مانند همين‌ احكام ‌برعهده‌ وارث‌ نيز هست‌» (يعني: اگر پدر مرد؛ پرداخت‌ مخارج‌ شيردهي‌ طفل، برعهده‌ وارث‌ پدر، يا وارث‌ طفل، يا وصي، يا قيم‌ اوست، چنان‌كه‌ اين‌ مخارج‌ در حيات‌ پدر برعهده‌ خود وي‌ بود) «و اگر پدر و مادر بخواهند با رضايت‌ و مشاوره‌ يك‌ديگر كودك‌ را» (به‌طور پيش‌هنگام‌ قبل‌ از دو سال‌) «از شير بازگيرند، گناهي‌ بر آن‌ دو نيست‌» (اما اگر يكي‌ ازپدر و مادر بخواهد طفل‌ را از شير جدا نمايد، ناگزير بايد با طرف‌ ديگر مشورت‌نموده، موافقت‌ او را جلب‌ نمايد تا توافق‌ كامل‌ ميان‌ آن‌ دو به‌دست‌ آيد) «و اگرخواستيد براي‌ فرزندان‌ خود دايه‌ بگيريد برشما گناهي‌ نيست، به‌ شرط آن‌ كه‌ چيزي‌ را كه‌ پرداخت‌ آن‌ را به‌عهده‌ گرفته‌ايد، به‌درستي ‌بپردازيد، و از خدا بترسيد و بدانيد كه‌ خداوند به‌آنچه‌ انجام‌ مي‌دهيد، بيناست‌»

بنابراين پس از مشورت با شوهرتان اگر به توافق رسيديد كه نوزاد را از شير بازگيريد، اشكالى ندارد، و اين احساس دلسوزى مادر هنگام بازگرفتن نوزاد از شير خوردن، در واقع در همه مادران وجود دارد، ولى چاره اى ندارند، و اگر زودتر از دو سال كودك را از شيرخوردن باز ندارند، بالاخره پس از دو سال او را از شير باز خواهند گرفت.

ولى ناگفته نماند كه اگر كودك دو سال تمام شير مادر بخورد براى رشد كودك و استخوان بندى او و مهر و محبت او نسبت به ماردش در آينده بهتر خواهد بود، زيرا خداوند از اينكه مدت شيرخوارگى را دو سال تمام بيان كرده است حكمتى دارد.

والله اعلم

وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین

سایت جامع فتاوای اهل سنت و جماعت

IslamPP.Com