حکم شراکت با برادر بي
نماز و کم اعتنا به مسايل ديني و چندين سال است به نماز جمعه نمي آيد و فقط در ماه
رمضان نماز و روزه ميگيرد، و عبادتش فقط شامل ماه رمضان است و با مادرش ديدار و
نشست و برخاست و مادرش از نگراني خدايي نکرده شايد سکته کند. حکم برخورد و رفتار با
اين گونه برادر و فرزند چيست؟
الحمدلله،
بعضی از علما تارک نماز
را مطلقا کافر می دانند ولی برخی دیگر از علما گفته اند که اگر کسی از روی تنبلی
ترک نماز کند ولی منکر فرضیت نماز نشود کافر نیست بلکه مرتکب گناه بزرگی شده
است.حال اگر بر رای دوم اعتماد کنیم نتیجه می شود که برادر شما کافر نیست زیرا اگر
منکر نماز بود در رمضان نیز نماز نمی خواند.والله اعلم
به هر حال بهتر است ضمن
اینکه از دعا کردن برای ایشان خسته نشوید، با روشی نکو و پسندیده به وی بفهمانید که
نماز خواندن باعث آرامشی خواهد شد که در اثر نداشتن فرزند آن آرامش از زندگیش رخت
بر بسته است. و شما نباید به شیوه ای عمل نمایید که خدای ناکرده او را به سوی کفر
سوق دهید.
و یا اگر کسانی را می
شناسید که نزد وی دارای وجهه ای هستند، از آنها بخواهید که او را ارشاد نمایند.ولی
نباید با مجادله پیش بروید زیرا خیری در آن نیست.
الله تعالی می فرماید:
«
ادْعُ إِلِى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ
وَجَادِلْهُم بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن
سَبِيلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ»(نحل 125)
یعنی: با حکمت و اندرز
نيکو، به راه پروردگارت دعوت نما! و با آنها به روشى که نيکوتر است، استدلال و
مناظره کن! پروردگارت، از هر کسى بهتر مىداند چه کسى از راه او گمراه شده است؛ و
او به هدايتيافتگان داناتر است.
و شما نتیجه کارتان را به
خدا واگذار نمایید و جز این وظیفه ی دیگری ندارید.
ولی اگر خدای ناکرده به
مرحله کفر برسد،شما پس از سعی خود بر ارشاد وی اگر دیدید کارساز نیست،باید با او
قطع رابطه کرده و او را به منزل راه ندهید.(البته اگر خدای ناکرده به مرحله کفر
برسد).
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد
و علی آله و اتباعه الی یوم الدین
سایت جامع فتاوای اهل سنت
و جماعت
IslamPP.Com |