سلسلة خانواده ي خوشبخت – پيوند عاطفي ميان زن و شوهر

پيوند عاطفي کليد خوشبختي هر خانواده اي است. معمولاً ارتباط اوليه ميان زن و شوهر با گرمايي سرشار از انديشه هاي پاک و احساسات زيبا آغاز مي شود. سپس با گذشت زمان اين علاقه و ارتباط به سردي مي گردايده و به خاکستري فاقد نور و گرما تبديل شود. اين يکي از خطرناک ترين مشکلاتي است که زندگي زناشويي را تهديد کرده  و پايه هاي بناي زندگي مشترک ايشان را دچار شکاف و رخنه مي کند. بانوي خانه بايد تمام تلاش خود را بکار ببندد تا بر اين مشکل فايق آيد، تا ارتباط و علاقه ي وي با شوهرش ارتباطي پيوسته بوده و عشقي زنده و پويا داشته باشد.

براي شروع معلاجه ي اين مشکل بايستي هرکدام از طرفين به وظايف خويش در برابر ديگري توجه کرده و ممکن است اهمال درباره ي اين موضوع باعث بروز مشکلات شود. گرچه زندگي زناشويي تنها در همين حد متوقف نشده و ارتباطي انساني است و نه ماشيني. بنابراين رشته ي عاطفي ميان آن ها ريسماني محکم است که رکني اساسي از زندگي مشترک آن دو را تشکيل مي دهد.

 

مهر و عاطفه يک نوع پيوند دوطرفه بين زن و شوهر مي باشد. در اين شرايط شوهر مي کوشد تا همسرش بتواند عشق وي را احساس نموده و زن نيز بايد سعي نمايد تا پاسخ اين احساست زيبا را داده و مهر و محبت و صداقت و وفايش خويش به او را هردم آشکار سازد. بايد دانست که مهر و عاطفه ي صادقانه داراي چنان تاثير جادويي بر زندگي زناشويي است که دشوراي ها را آسان و خانه ي کوچک را به بهشتي تبديل مي کند که زن و شوهر و فرزندان شان در آن خوشبختي و شادکامي را تجربه مي نمايند. يک زن هوشيار شيوه هاي خاص برقراري ارتباط هاي عاطفي و مهرورزي را به خوبي مي داند و البته گفتار نرم و زيبا آسان ترين اين شيوه ها مي باشد.

بنابراين يک زن دانا زني است که شوهر وي از عشق و محبتش نسبت به خود آگاه بوده و شوهرش در نظر وي داراي شأن و بزرگي باشد و از آغازين روزهاي زندگي مشترکشان او را به گفتار خوش عادت دهد و بداند که گفتار خوش چون خوني در رگ هاي زندگي زناشويي به آن زندگي و استحکام مي بخشد و خير و خوشبختي را برايشان به ارمغان مي آورد. عشق احساس و شعوري است که گفتار زيبا، احترام متقابل و تبادل سخن از عشق و دوستي آن را مي پالايد. شرم و حياي زن نبايستي مانع از تبادل کلمات شيرين و احساسات نرم و لطيف با شوهرش گردد. مرد نيز بايد همسرش را در اين زمينه با گفتن سخنان پرمهر و عطوفت و ابراز احساسات صادقانه ي خويش در مورد وي همراهي نموده و ياري دهد. زوجين بايد بگذارند تا ميدان عشق و دوستي ميان آن ها گسترده و هر دو در آن بتازند و از هم پيشي بگيرند، و اين همه به اميد خوشبختي هرچه بيش تر در زندگي اين جهاني و به هواي رسيدن به پاداشي نيکو از جانب خداوند متعال در جهان ديگر سهلو  لذت بخش به نظر مي رسد.

 
بالاتر از اين مسائل توجه به اين نکته است که زودرنجي و حساسيت زن ممکن است روابط وي را با همسرش تباه سازد. بنابراين بايد بکوشد تا بتواند از لغزش هاي شوهرش چشم پوشي نموده و با اين کار در چشمان او قدر و منزلت والايي را پيدا کند و حتي او را وادار به خودداري از تکرار اشتباهش در آينده نمايد.

همچنين زن بايد آگاه باشد که در زماني زندگي مي کند که انواع فتنه ها در آن شايع شده و زنان روبند شرم و حجب ا از روي ها برکنده هرکدام در آراستن و تزيين خويش تمام توان خود را به کار بسته اند... مردان در بيرون از منزل چشمشان به اين زن ها افتاده و در دل آرزو مي کند که کاش زن وي زيباتر از آنان بود تا مي توانست نياز خويش را بصورت حلال برآورده و خدا را از خود خوشنود سازد. براي همين هم زن بايد بکوشد تا شوهرش او را جز در پوششي پاک،باز، خوشبو، زيبا و خوب نبيند تا نياز وي را کفايت نموده و او را در کام بردن هرچه بهتر از وي کمک کند.

در اين بين شگفت آور حال و وضع برخي زنان است که همه ي سعي خود را در آرايش و زيبايي خود موقع بيرون رفتن و براي کوچه و خيابان به کار مي گيرند ولي نصف اين مقدار اهتمام يا حتي يک چهارم آن را براي منزل و هنگامي که نزد شوهرانشان هستند صرف نمي کنند... در اسلام هيچ معني ندارد که زن خود را نزد شوهرش پوشانده و زيبايي هايش را پنهان بدارد و درعوض در هر بامداد و شامگاه بيرون منزل از زيباييش را آشکار سازد.

بنابراين بهتر است زن مسلمان تا جاييکه در توان دارد خود را براي شوهرش بيارايد. از پيامبر صلى الله عليه و سلم پرسيدند: کدام دسته از زنان بهترند؟ آن حضرت پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمود: (التي تسره إذا نظر إليها..) يعني: «آنکه نگاه به او ترا شادمان سازد ...» [ابوداود و ابن ماجه]
در اين بين برخي موارد حائز اهميت فراوان وجود دارند که بسياري از زنان از آن غافل مي مانند و مي پندارند که تنها کلام زيبا و ارتباط درست همان خوشبختي است و بس... حال آنکه چنين نيست و وجود خانه اي تمييز و مرتب و آرام نيز براي استراحت و آسايش شوهر پس از کار روزانه اش و همچنين سفره ي غذايي که با مهارت و سليقه آماده و فراهم شده باشد لازم است و از جمله مسائل مورد توجه شوهر بوده و سهل انگاري در به انجام رسانيدن آن مي تواند به يکي از مشکلات و تنش هاي خانواده بيانجامد.

 
شايسته است که زن به رابطه ي خود با خانواده ي شوهرش به عنوان رابطه اي بين خود و همسرش بنگرد؛ درنتيجه ارتباط درست با آنان مساوي است با ارتباط نيک وي با شوهرش، در اين حالت زن به خوبي از آن ها پذيرايي کرده و اين کارش را نزديکي بيش تر به شوهرش مي داند... همچنين شوهرش را ترغيب کند تا دوستان و برادرانش را براي خوردن غذايي که با خوشحالي و سرور آماده ساخته است، دعوت کند... انگار با زبان حال به شوهرش مي گويد: من دوستان ترا دوست و دشمنانت را دشمن مي دارم.

همينطور مهم تر از اين ها، زن بايد در دشواري هاي زندگي يار و ياور شوهرش باشد و در کنارش باشد و در روزهاي سخت، رنج و درد او را تسکين دهد. بانوي خانه مي تواند از سيره ي سلف صالح الگو بگيرد. به عنوان نمونه، از حضرت انس رضي الله عنه روايت شده است که: يکي از پسران ابوطلحه بيمار شده و فوت کرد، درحاليکه ابوطلحه بيرون منزل بود و از مرگ فرزندش خبر نداشت. وقتي همسرش فهميد که پسرش فوت کرده است، چيزي را آماده کرده و او را در جايي در کنج خانه پنهان نمود. زمانيکه ابوطلحه بازگشت پرسيد: پسرمان حالش چطور است؟ همسرش پاسخ داد: از هميشه آرام تر است و اميدوارم که اکنون در راحتي باشد.

با اين حرف ابوطلحه گمان کرد که پسرش بهبود يافته است. بعد همسرش براي او شام آورد و پس از شام نيز با وي همبستر شده و نزديکي نمودند. صبح روز بعد که ابوطلحه غسل نمود و مي خواست بيرون برود، همسرش او را از مرگ پسرشان باخبر ساخت. ابوطلحه نماز صبح را با پيامبر صلى الله عليه و سلم گزارد و مسأله را براي وي تعريف کرد. پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمود: (لعله أن يبارك الله لكما في ليلتكما) يعني: «باشد که در امشب تان براي شما برکتي حاصل شده باشد.» خداوند به آنان پسري عطا نمود که خود صاحب نه فرزند گرديد و همه ي آن ها قرآن مي خواندند و آن را حفظ داشتند. [بخاري]

بهتر است که زن در اوقات مناسب با شوهرش به گفتگو نشسته و از وضع و حال وي و مسائل روزمره اش باخبر گردد. اين کار او را به شوهرش نزديک تر کرده و اهميت و ارزش وي را برايش ملموس مي سازد. از حضرت عايشه رضي الله عنها نقل شده که تعريف مي کند: {كان رسول الله صلى الله عليه وسلم إذا صلى ركعتي الفجر (يعني: سنة الفجر)، فإذا كنتُ مستيقظة حدثني، وإلا اضطجع حتى يؤذَّن بالصلاة (أي تقام). } _ يعني: «وقتي پيامبر صلي الله عليه و سلم دو رکعت سنت نماز صبح را مي گزارد، چنانچه من بيدار مي بودم با من سخن مي گفت، درغير اينصورت به پهلو مي خوابيد تا  اقامه ي نماز صبح گفته شود.» [متفق عليه]

تفاهم بـين زن و شوهر:

خداوند سبحان مردم را با طبيعت و خلق و خوهاي مختلف و گوناگون و بعضاً مخالف همديگر آفريده است بنابراين ممکن است يکي از زوجين چيزي را دوست داشته و ديگري از آن خوشش نيامده و يا يکي از چيزي بدش بيايد و ديگري اين احساس را نداشته باشد... زن ممکن است در صحبت و طرز گفتگو بين خود و شوهرش ، يا در طرز لباس پوشيدن، غذا خوردن و چيدمان لوازم منزل، موقع خواب و ديگر مسائل مانند چگونگي کاميابي و بهره بردن هرکدام از ديگري اختلاف زيادي ببيند.
هماهنگي و توافق در بين انواع خوي و خصلت ها جز بواسطه ي عشق و محبتي که شوهر را به سوي زن و زن را به سوي شوهر انعطاف پذير و نرم سازد رخ نمي دهد. با وجود عشق و محبت باهم به نوعي توافق و هماهنگي نسبي مي رسند که هيچ يک احساس نمي کند که شخصيت يا کرامت وي پايمال شده است. زن بايد بر اختلاف سليقه و مزاج شوهر و شوهر نيز بر تفاوت ديدگاه و سليقه ي همسرش صبر و تحمل نمايند. خصلت ها و عادات مذکور چيزي است که با آن بزرگ شده اند و بزودي هر يک مي داند که ديگري چگونه به آرامش و رضايت مي رسد و همان را براي ارضاي نيمه ي دوم خود بکار مي گيرد و همين مرحله ايست براي رسيدن به هماهنگي و توافق بين زن و شوهر.
زن بايستي از نوع لباس مناسب براي شوهرش و رنگ هايي که به او مي آيند و هيبت و وقار او را نيز حفظ مي کنند مطلع باشد و در مورد غذاهاي او هم کمال دقت را به خرج داده و بداند که چه نوع غذاهايي را دوست داشته و سعي نمايد همانها را برايش تهيه کند. از اوقات و وعده هاي غذايي وي آگاه بوده و وعده ها را به تأخير نياندازد و غذا را با همان کيفيت، از لحاظ طرز تهيه و يا چگونگي سرو، که شوهرش مي خواهد براي او مهيا سازد.

زن مسلمان تا هنگام برگشت شوهرش از سرکار منتظر او مي ماند حتي اگر او دير بکند. در اين حالت نيز نمي خوابد تا از برگشت او مطمئن شده و استقبال خوبي از وي به عمل آورده و غذا را برايش آماده ساخته و حرف هاي دلنشيني با او مي گويد تا او را قلباً خوشحال سازد و در بستر خواب نيز مونسش باشد. سعي مي کند صبح زودتر از خواب برخاسته و شوهر و بچه هايش را براي نماز صبح بيدار کند تا روز همگي با خير و خوشي آغاز شده و سپس صبحانه ي همه را برايشان آماده ساخته و شوهرش را با شور و شوق و با مهرباني و لطافت بدرقه نموده و او را به پايبندي به کسب حلال  سفارش کند... آنگاه سراغ کارهاي منزل و آماده ساختن برود تا آن را سراي سکون و آسايش و آرامش نمايد. تمام کارهايي که ذکر شد جو بسيار خوبي را در منزل براي شوهر فراهم مي سازد که نمي گذارد از خانه گريزان شده و به قهوه خانه يا کلوپ و باشگاههايي، که در آن ها فساد و بي بند و باري غوغا مي کند و زندگي زناشويي را برباد مي دهد، پا هم نگذارد.

زن شاغل:

گاهي زن مجبور مي شود سر کار برود، حال به هر دليلي که اين اجبار پديد آمده باشد. زن شاغل نيز بايد سعي کند کار و زندگي خانوادگي اش را چنان تنظيم کند که لطمه اي به زندگي زناشويي و احساس خوشبختي شوهرش وارد نيامده و خللي در استحکام آن وارد نيايد و شوهر احساس نکند زنش از او دور شده و در مورد او کوتاهي مي کند و مسئوليت هاي خود به عنوان کدبانوي خانه را انجام نمي دهد. بنابراين بايد تلاش کند تا شيفت کاريش را با شوهرش يکي کرده و همزمان و باهم در خانه باشند.

زيبايي، رابطه ي جنسي و پيوند عاطفي:

ارتباط جنسي يک نوع مشارکت بين طرفين، زن و شوهر، است. بعضي از زنان در اين زمينه خجالت کشيده و مسأله را بطور کامل به شوهرشان مي سپارند، البته اين کار ناشي از درک اشتباه از سرشت ارتباط جنسي دوسويه، زن و شوهر، مي باشد. معمولاً بسياري از زناني که بهره ي زيادي از زيبايي و جمال دارند مي پندارند که آن ها در برآوردن امور زناشويي توان بيش تري دارند و اين اعتقاد آنان را وامي دارد تا در امور جنسي نقش مسئولانه و قابل توجهي را به عهده نگيرند، با اين گمان که زيبايي وي به تنهايي در به انجام رسانيدن اين مهم به بهترين وجه کفايت مي کند.
حقيقتي که لازم است متذکر شد آن است که زندگي زناشويي در تمام جنبه هايش يک نوع کنش و واکنش دوسويه ميان زن و مرد است و ضرورت دارد که هر دو طرف در اين تعامل نقش مسئولانه و پررنگي را به عهده بگيرند. حال اين تعامل و کنش و واکنش در امور معنوي مانند ابراز احساسات عاشقانه باشد يا در مسائل مادي مانند تبادل لذت جنسي بين دو طرف.
زيبايي ظاهر زن در نظر مرد يک امر نسبي بوده و ممکن است مردي به زني با رنگ رخسار سفيد گرايش داشته باشد و ديگري زني گنم گون يا سياه چرده را بپسندد يا ممکن است زني کوتاه قد را دوست داشته باشد و ديگري زنان بلند و باريک را ترجيح دهد و الي آخر ... زيبايي زن تنها در ظاهر و جسم وي خلاصه نمي شود و زيبايي معنوي او هم در اين بين اهميت بسزايي دارد. همين زيبايي است که شخصيت زن را آشکار مي سازد که فردي آرام، با وقار، بردبار و متين، بامحبت، علاقمند، قانع و خرسند، نرو رفتار و ملايم، فروتن، هميار، عاشق و پرمحبت و علاقمند به خوشنود ساختن شوهر هست يا خير.

 زني با ويژگي هاي بالا زيباي حقيقي است، حتي اگر در زيبايي ظاهري کم تر از ديگران باشد. چنين زني مي داند که اين تصور که زيبايي ظاهري زن خود به تنهاي مي تواند شوهرش را ارضاء نموده و نياز جنسي وي را برآورد اشتباه محض است. درحالي که مي توانند در امور زناشويي با عشقبازي و مهرورزي و ناز و کرشمه هميشگي و سخنان عاشقانه و دلنشين در مسائل زناشويي به خوبي عمل نمايند. در اين حالت هردو با آنچه خداوند متعال حلال و گوارا ساخته است به يک اندازه از لذت و خوشي برخوردار مي شوند.

در رابطه ي زن و شوهر جايي براي نا اميدي و سردي نيست:

ميل جنسي مانند ديگر اميال و شهوات انساني ربطي به سن و سال معيني در مرد يا زن نداشته و بخشي از ساختار اندام هاي بدن انسان مي باشد. در اين جا لازم است اين امر متذکر شويم که ميل جنسي زن يا مرد در سني که به سن يائسگي معروف است از بين نمي رود. زن تا زمانيکه سالم و تندرست بوده و از بيماري هاي بدني و روحي در رنج نباشد، مي تواند تا سنين بالا همچنان اين رابطه را به خوبي برقرار سازد.

البته درست است که با بالا رفتن سن از ميزان اين ميل و گرايش کاسته مي شود، همانطور که نيروي جنسي نيز کم تر مي شود، ولي با وجود اين ميل جنسي همچنان وجود داشته و وظيفه ي خويش را همواره ادا مي نمايد و در عوض دوران ازدواج زن را در کيفيت بخشي و محکم کردن پيوند خود با همسرش در مراحل مختلف عمرشان ياري مي دهد. بنابراين اشتباه است که پنداشته شود که سن يائسگي به معني پايان شور و نشاط جنسي زن است. بلکه در صورت وجود گرايش به معاشقه در بين زوجين، ميان شان سازگاري و انسجام در هر سن و سالي که باشند بوجود مي آيد.

برخي افراد به داروهاي طبي براي ازدياد قواي جنسي خود پناه مي برند، که البته در در بيش تر اوقات نتيجه ي عکس ميدهد. گرچه در بعضي حالات، که به ندرت پيش مي آيند، مي توان از اين داروها استفاده نمود؛ در شرايطي که زن از سردي رابطه ي جنسي رنج مي برد، ممکن است اين حالت ناشي از مشکل جسمي باشد که با داروها و يا عمل جراحي قابل مداوا است يا به مسائل روحي  در رابطه با مردان برگردد و يا به خاطر کم توجهي شوهر، يا ترس و واهمه ي شديد از بارداري و به دنيا آوردن بچه بوده و يا از برخورد تند و شتابزده از جانب شوهر در اين زمينه  ناشي شده باشد. معمولاً تمامي اين موارد باعث بروز سردي در روابط جنسي ميان زن و شوهر مي گردد.
زن براي تحريک شدن نياز به مدت زمان زيادي دارد؛ تا بتواند بطور کامل به دعوت جنسي پاسخ دهد. چنانچه مرد از اين حقيقت بي خبر باشد و يا، به خاطر سرعت و شتاب تحريک خودش، بدان توجهي ننمايد، نتيجه آن مي شود که زن به آمادگي لازم دست نيافته و در برابر شوهرش واکنش مناسبي را بروز نمي دهد. ينابراين مرد بايد به اين موضوع واقف بوده و براي مباشرت زناشويي مقدمه چيني هاي لازم از قبيل سخنان عاشقانه، ناز و نوازش و ديگر کارهايي که زن را براي پاسخگويي به نداي ميل جنسي با تمام وجود وامي دارد، را بکار ببرد. در اين شرايط مباشرت زناشويي با موفقيت و کاميابي همراه بوده و از بروز سردي در روابط جنسي ميان زن و شوهر جلوگيري مي شود. البته ايرادي ندارد که زن در اين موارد شوهرش را راهنمايي کرده و کمک نمايد.
زن و شوهر بايد بدانند که بهترين زمان نزديکي، همان زماني است که به آن نياز دارند. اگر مرد تمايل به نزديکي با زن را داشته و يا زن به اين کار کشش داشته باشد، در اينصورت هرکدام از طرفين بايد به نياز ديگري پاسخ بدهد. پيامبر صلى الله عليه و سلم در اين باره مي فرمايد: (إذا دعا الرجل امرأته إلى فراشه فلم تأته، فبات غضبان عليها، لعنتْها الملائكة حتى تصبح) يعني: «هرگاه شخصي زنش را به بستر خود بطلبد، و او با وي همبستر نشود، و شوهرش با حالتي خشمناک بخوابد، فرشتگان تا صبح او را لعنت مي کنند.» [متفق عليه]

 همچنين اگر کسي زني را ببيند و از او خوشش آمده و تحريک گردد، روي آوردن به زنش او را از شر شيطان ايمن مي دارد و از مصيبت هاي شهوت دور نگه داشته و از پاکدامني وي محافظت مي کند. رسول خدا صلى الله عليه و سلم چنين مي فرمايد: (المرأة تقبل في صورة شيطان، وتدبر في صورة شيطان، فإذا رأى أحدكم من امرأة ما يعجبه، فليأتِ أهله فإن ذلك يرد ما في نفسه) يعني: «زن به صورت شيطان مي آيد و وقتي پشت کرده و مي رود نيز در صورت شيطان است. اگر کسي از شما زني را ببيند و از او خوشش بيايد، بايد به سوي عيالش برود و آن چيزي را که در نفس وي مي باشد را بازمي دارد.» [مسلم، و ابوداود]

ابوسليمان داراني -رحمه الله- مي گويد: زن صالحه يک تنها نعمت دنيايي نيست بلکه او باعث مي شود وقت تو صرف آخرت گردد. اين کار با برعهده گرفتن  تدبير امور منزل و برآوردن تمايلات و شهوت هاي مرد صورت مي گيرد و اوقات نزديکي و معين نمودن زمان مناسب آن براساس نياز زوجين شکل مي گيرد. زن مي تواند هرگاه که خواهد از شوهرش کام گرفته و شوهر نيز به همين ترتيب مي تواند در زمان نياز همسرش را داشته باشد. خداوند متعال مي فرمايد: {نساؤكم حرث لكم فأتوا حرثكم أنى شئتم} [بقره: 223] يعني: « زنان شما كشتزار شما هستند پس هر گونه كه خواهيد به كشتزار خود [در]آييد.»
در ارتباط با مواقع نزديکي بايد هر دو طرف خود را براي ديگري آماده سازد و هر دو از لحاظ جسمي و روحي آسوده و راحت باشند و پس از فراغت از مباشرت جنسي زمان کافي داشته باشند. زن بايد به پاکيزگي خلوتگاه و آراستن آنجا اهتمام ورزد که در رابطه ي مستقيم با شادي و خوشنودي  شوهر و کاميابي بهتر و کامل تر آنان دارد. مرد نيز شايسته است  که به خوبي به معاشقه و نوازش و مهرورزي با همسرش بپردازد و زن نيز بايد در خوشرفتاري و معاشقه و مهرورزي با همسرش و ستودن نيکي هاي وي مهارت کافي داشته باشد و از ضعيف يا ناتوان خواندن وي در اين مورد حتي به شوخي بپرهيزد، چون تأثير آن بلافاصله خواهد بود.

زن با سخنان نيک و زلال و پرمهرش با شوهر خود خوشرفتاري نموده و با او بازي نموده، دست در گردن وي نهاده و ببوسد. پيامبر صلى الله عليه و سلم به جابر -رضي الله عنه- فرمود: (هلاَّ بكرًا تلاعبها وتلاعبك، وتضاحكها وتضاحكك) يعني: « چرا با دختري جوان ازدواج نمي کردي که با او بازي کني و او نيز با تو بازي کند و بخندانيش و او ترا بخنداند؟» [متفق عليه]، به اين شيوه پيامبر صلى الله عليه و سلم مشخص مي سازد که اين قضيه براي زن و مرد يکسان بوده و هردو بايد در فکر شاد ساختن ديگر باشند.

استفاده از بوي خوش نقش مهمي در کام يافتن بهتر زن و شوهر از هم ديگر بازي مي کند. اين کار به برانگيختن احساسات و عواطف آن ها انجاميده و لقاي آن دو را سرشار از شادي و لذت مي کند، در حاليکه بوي ناخوش يکي از عواملي است که نفرت و يا کراهيت به بار مي آورد. نزديکي زن و شوهر بايد همراه با آرامش و آسايش باشد و به بدن فرد فشار وارد نيامده يا اعصاب وي دچار تنش نشود تا کام بردن آنان از نزديکي شان دچار نقصان نشود.

 
نزديکي به اشکال متفاوتي مي تواند صورت بگيرد و استفاده از هر کدام از شيوه ها تاوقتي که دخول از جلو باشد ايرادي ندارد. تغيير حالات متفاوت نزديکي طعم و لذت تازه اي را در طول نزديکي به دو طرف مي بخشد. نفس انسان به گونه اي است که از عادت هاي تکراري خسته مي شود. برخي به رغم تحريک شديد و يکباره شان به ضعف نيروي جنسي مبتلا شده و در مباشرت جنسي خود ناکام مي مانند. ممکن است اين حالت به طولاني بودن مدت زمان معاشقه ي پيش از نزديکي و نيز طول مدت انتظار و پيش گيري از رابطه ي جنسي بين زوجين ناشي گردد. درمان تمام اين مشکلات همان ميانه روي در معاشقه و خودداري از تقلا و هيجان شديد از سوي هردو طرف مي باشد.
برخي از مردان به استفاده از پوشش بازدارنده(کاندوم) به عنوان روشي براي جلوگيري و تنظيم خانواده پناه مي برند که از رسيدن آب مني مرد به رحم زن جلوگيري مي نمايد، اما اين شيوه خالي از ضرر نيست. مثلاً احتمال بارداري زن به خاطر پارگي پوشش بازدارنده وجود دارد و نيز از ارضاء جنسي کامل دوطرف جلوگيري مي کند و به ايجاد استرس و تشويش دروني افراد مي انجامد.
برخي ديگر از مردان نيز براي جلوگيري از بارداري زن به انزال بيرون از مهبل روي مي آورند که به اعتزال معروف است. اين شيوه نيز مسائل و مشکلات خودش را دارد، و به زوجين فرصت و مجال کافي را براي لذت و کام بردن نمي دهد و باعث بروز اضطراب و ناراحتي دروني در آن ها شده و به پديدآمدن اختلافات مداوم بين زن و شوهر و ناپايداري زندگي زناشويي  آنان مي گردد. البته اين روش ها در درمان برخي مشکلات اجتماعي، همچون تنظيم جمعيت مي توانند مورد استفاده قرار بگيرند، به اين شرط که با رضايت دو طرف بوده و از زياده روي در بکارگيري آن ها خودداري شود.


فرزندان و ارتباط عاطفي:

شوهر حق و حقوقي را بر زن دارد، که زن نبايد نسبت به آن ها بي توجهي و کوتاهي نمايد. فرزندانش نيز نبايد باعث اين کم توجهي به همسرش گردد. همچنين زن بايد توان و توجه خود را بين شوهر و فرزندانش تقسيم نمايد همانطور که درست نيست به بهانه ي بچه ها از آراستن و زيبايي خويش غافل بماند. مشغول شدن زن به کارهاي منزل و بچه ها عذر قابل قبولي براي بي توجهي به شوهرش نمي باشد. چنانچه اين اهمال و بي اعتنايي به همسر در عاقبت به گريز از منزل شوهر و جستوي مکان ديگري براي يافتن انس و الفت و آسايش مورد نظر خويش مي انجامد و حتي بعضي مردان کم ايمان و سست اراده در اثر اين سهل انگاري به دام برخي فساد و تباهي هاي اخلاقي کشيده مي شوند، بنابراين شايسته است که زن در مورد شوهرش از خداوند تقوا داشته باشد.
کوشش زن خانه نسبت به آسايش فرزندانش و اهتمام به کارهاي آنان(به شرط آنکه بين آنان و شوهرش توازن را رعايت نمايد) دروازه اي است به سعادت و خوشبختي خانواده. زمانيکه زن خانه به امور مربوط سلامت، اخلاق و دانش فرزندانش رسيدگي مي کند، شوهر خوشوقت شده و خيالش از بابت زن و فرزندانش آسوده مي گردد.

خانواده ي زوجين و نقش آنان در رابطه ي عاطفي زن و شوهر:

شرع مقدس اسلام نسبت به برقرار داشتن پيوند خويشاوندي ترغيب و تشويق نموده و نيکرفتاري با آنان را راهي به سوي بهشت به حساب آورده است. ازدواج دايره ي پيوندها را مي گستراند و زن بايد هم با نزديکان خودش و هم نزديکان شوهرش، با دوري از اهمال و کم توجهي به هر کدام از دو طرف، به خوبي رفتار نمايد. نيکرفتاري با نزديکان خودش بر او واجب است و محبت او به شوهرش، محبت و نيکرفتاري با خانواده ي وي را اقتضا مي کند. رحم به عرش خداوند رحمان بسته است، هرکس آن را پيوسته بدارد خداوند او را پيوسته دارد و آنکه آن را بگسلاند خداوند نيز با او بگسلاند. پيامبر صلى الله عليه و سلم در آنچه از پروردگار عزوجل نقل مي نمايد، چنين فرموده است: (أنا الرحمن وأنا خلقتُ الرحم، واشتققتُ لها اسمًا من اسمي، فمن وصلها وصلته ومن قطعها قطعته) يعني: «همانا من رحمان (صاحب رحم و شفقت) هستم و رحم را آفريده ام، و نامي براي آن از نام خويش برگرفته ام. پس هرکس آن را پيوسته دارد با او پيوندم و هرکه بگسلاند با وي بگسلانم.» [بخاري] همچنين رسول خدا صلى الله عليه و سلم فرموده است: (من سرَّه أن يبسط عليه في رزقه، أو ينسأ له في أثره، فليصل رحمه) يعني: «کسي که دوست بدارد اينکه روزي اش فراخ گرديده و عمرش طولاني گردد، بايد صله ي رحمش (پيوستگي با نزديکان) را پيوسته بدارد.» [مسلم]

زن به ديدن خانواده ي شوهرش رفته و در مداومت بر دوستي و الفت با آنان بکوشد، چرا که آنان خويشان او هستند و فرزندانش با آنان منتسب مي شوند. مرد نيز نسبت به خانواده ي زنش توجه نموده و در نفع و بهره رساندن به آنان و برخورد درست، و پرسيدن از احوال آنان، و تقديم هدايا به ايشان و همکاري و کمک به آن ها کوشا باشد. تمام اين کارها باعث سعادت مرد گشته و الفت و محبت ميان زن و مرد را افزايش داده و او را به احترام و گرامي داشتن همسرش وامي دارد. هرکدام از زوجين بايد بر پيوسته داشتن پيوند با نزديکان ديگري پايبند بوده و در غم و شادي آنان شرکت نموده و در صورتي که از کسي از آنان بي اطلاع بود به ديدارش شتافته و از وضعيت وي اطمينان يابد و ببيند که آيا در گرفتاري است و به او نياز دارند يا خير، و به آنان توجه داشته و در خدمت همديگر باشند.
همچنين مرد بايد به آشنايان همسرش با تکريم رفتار نمايد. زني نزد پيامبر صلى الله عليه و سلم آمد. آن حضرت صلي الله عليه و سلم با وي به گرمي برخورد نموده و به خوبي از وي احوالپرسي کرد. وقتي آن زن بيرون رفت، فرمود::(إنها كانت تأتينا أيام خديجة، وإن حسن العهد من الإيمان) يعني: «او در روزگار خديجه نزد ما مي آمد، و نيکي (وفاي به) عهد و پيمان از ايمان است.» [حاكم]

از شاعري از دوران جاهليت روايت شده که از پيوند رحم عموزاده هايش مي گويد و انکه در نگاهداشتن آن زندگاني و در ترک آن نابودي است، او چنين مي سرايد:

"إني أرى سَبَبَ الفناء وإنما سَبَبُ الفناء قطيعةُ الأرحام"

معني شعر: "مي بينم دليل نابودي را، و هرآن دليل نابودي گسستن پيوندهاست."

بنابراين بهتر است که زن و شوهر جوهره ي ارتباط و الفت ميان نزديکانشان را درک کرده و بدانند که اين کار آن دو را به هم نزديک تر نموده و عشق و دوستي و مهر ميان ايشان را چند برابر ساخته و در ميان آن ها بذر احترام و اعتماد را مي کارد، فرزندان را بر محبت خير و نيکي و نفرت از زشتي و بدي و در طلب خير و صلاح کل جهان مي پروراند.

همکاري بين زن و شوهر:

همکاري بين زن و شوهر طعم خوشي را به زندگي خانواده مي بخشد. هر دو در غم  و شادي، در فقر و توانگري، در تصميم گيري هاي درست و بجا شريک يار و همدم خويش بوده و به ميزان همين مشارکت هويتي يگانه و روحي يکپارچه تبديل مي شوند و سعادت واقعي و عملي در ميانشان موج زده و مهرو مجبتشان هميشگي شده و آرامش روحي در هردوي آنان تحقق مي يابد.

همکاري زن و مرد و مشارکت آن ها در به دوش کشيدن دشواري هاي زندگي اشکال مختلفي دارد، از جمله:

همکاري زوجين در کسب علم و دانش:

دانش راهي به سوي اوج و رتبه هاي بالاتر در دنيا و آخرت است. خداوند متعال چنين مي فرمايد: {يرفع الله الذين آمنوا منكم والذين أوتوا العلم درجات} [مجادلة: 11] يعني: « خدا [رتبه] كسانى از شما را كه گرويده و كسانى را كه دانشمندند [بر حسب] درجات بلند گرداند.» و پيامبر بزرگوار صلى الله عليه و سلم نيز مي فرمايد: (من يرد الله به خيرًا، يُفَقِّهْهُ في الدين) يعني: «خداوند به او اراده ي خير کند، در دين دانشمندش سازد.» [متفق عليه]

مرد، در صورت توان علمي و داشتن فرصت و مجال لازم، بايد آگاهي و دانش ديني را به زن بياموزد. ولي اگر توان اين کار را نداشت به او اجازه ي خروج از منزل و شرکت در کلاس هاي درس در مسجد يا موسسات ديني را بدهد و در اين زمينه امکانات لازم را از طريق خريد کتاب يا نوارهاي سودمند درس و ارشاد ديني براي وي فراهم سازد.

همسران پيامبر -رضوان الله عليهن- در تبليغ و رسانيدن دين و احاديث پيامبر صلى الله عليه و سلم به ديگر مسلمانان تلاش بسيار نموده اند. زنان صحابه نيز براي کسب علم و دانش ديني علاقه و اشتياق بسيار داشتند و مي گفتند: يا رسول الله، مردان در (بهره بردن از حضور) شما بر ما پيشي جسته اند، شما خود روزي را هم براي ما تعيين فرما. آن حضرت صلي الله عليه و سلم نيز روزي را به آنان وعده داد و در آن روز با آنان ملاقات نموده و آنان را امر و ارشاد مي فرمود. [بخاري]
از بين زنان افراد دانشمند ديني، محدث و واعظ بسياري در گذشته و حال پديد آمده است. زنان نيز در اشتياق آگاهي ديني مانند شوهرانشان در جستجوي علم و دانش برمي آيند تا بتوانند فرزندان شان را بر اساس دين و دانايي ديني تربيت کنند. حضرت ام سلمه -رضي الله عنها- زني فقيه و دانشمند بود و پاسخ سؤالات ديگر زنان را مي داد، حضرت عايشه -رضي الله عنها- به داشتن علم و دانش فراوان شهرت داشت.

همکاري در به جا آوردن طاعات و عبادات:

زن شريک مرد در زندگي بوده و مرد بواسطه ي او به خوشبختي يا تباهي مي رسد. زن شايسته مردش را به سوي بجاي آوردن عباداتي مانند نماز، روزه، زکات و حج سوق مي دهد و در پايبندي به آن ها وي را ياري مي دهد. در اداي نماز شب، کمک به فقرا و نيازمندان نيز يار و ياور اوست. اينگونه است که زن شايسته در واقع نيمي از دين مرد را کامل مي کند و البته مرد شايسته نيز همکار و پشتيبان زن در طاعت خداوند باري تعالي و انجام کارهاي خير و شايسته مي باشد. رسول خدا صلى الله عليه و سلم فرموده اند: (رحم الله رجلا قام من الليل، فصلى وأيقظ امرأته فصلَّتْ، فإن أبتْ رشَّ في وجهها الماء، رحم الله امرأة قامت من الليل فصلَّتْ وأيقظتْ زوجها فصلَّى، فإن أَبَى رشَّتْ في وجهه الماء) يعني: «خدا رحمت کند مردي را که از طرف شب برخاسته نماز بگزارد و همسرش را هم بيدار کند و اگر چنانچه مخالفت ورزيد، بر رويش آب پاشد و خدا رحمت کند زني را که در شب برخاسته نماز گزارد و شوهرش را بيدار نمايد و اگر چنانچه امتناع ورزد، بر رويش آب بپاشد.» [ابن ماجه]

تصور کنيد که چه زيباست اين صحنه که زن و شوهر همراه هم قدري از قرآن را بعد از نماز صبح قرائت مي نمايند و اين را کار روزانه ي خود قرار مي دهند. بسياري از خانواده ها که چنين عمل مي کنند به تاثير خوب آن در قلب هايشان اقرار نموده ان، اين کار آنچه تيرگي و کدورت ميان آن دو نسبت به هم وجود داشته باشد را نيز از دل هايشان مي زدايد. اين نمونه اي از مشارکت فعالانه ي زن و مرد در زندگي خانوادگي است که به خوشبختي دنيا و آخرت مي انجامد.

 
همکاري در کسب روزي:

نفقه حق زن بر عهده ي شوهر و تأمين آن از وظايف مرد مي باشد. از معاويـه ابن حيده -رضي الله عنه- روايت شده که مي گويد: گفتم: يا رسول الله صلي الله عليه و سلم  زنان ما بر ما چه حقي دارند؟ فرمود: (أن تطعمها إذا طعمتَ، وتكسوها إذا اكتسيتَ، ولا تضرب الوجه، ولا تقبِّح، ولا تهجر إلا في البيت)_يعني: « چون طعام خوردي طعام شان دهي و چون لباس پوشيدي او را لباس بپوشاني، بصورت زن سيلي مزن و باو نگو خدا ترا زشت سازد، و جز در خانه از او دوري مکن.» [ابوداود، و ابن حبان]

زن پرهيزگار مزاياي بسياري دارد؛ او از خرج و مخارج زندگي که بر عهده ي مرد است به ميزان زيادي مي کاهد؛ چيزي را مي پوشد که ستر عورت کرده باشد و غذايي مي خورد که تنها گرسنگي اش را برطرف سازد و مشکلات و سختي هاي زندگي را دوشادوش شوهرش تحمل مي نمايد و بر معايب وي صبر مي نمايد. حضرت اسماء دختر حضرت ابوبكر به شوهرش زبير بن عوام -رضي الله عنهم- در کار کشاورزي بر قطعه زميني که پيامبر صلى الله عليه و سلم به وي بخشيده بود کمک مي نمود. در مسيري به طول چند کيلومتر کيسه ي هسته هاي خرما را بر پشت خود حمل مي نمود و از آن براي اسب هاي شوهرش خوراکي تهيه مي کرد. تا انکه پدرش (حضرت ابوبکر صديق رضي الله عنه) خادمي را به وي هديه کرد تا اين مسئوليت دشوار را از دوش وي بردارد.

همچنين ام المؤمنين زينب بنت جحش اسديه -رضي الله عنها- پوست ها حيوانات را دباغي نموده و آن را مي فروخت تا بتواند چيزي کسب کند تا آن را در راه خداوند عزوجل صدقه بدهد. همسر امام احمد بن حنبل -رحمه الله- نيز پشم مي ريسيد تا با وي در کسب روزي مشارکت نمايد. زن با مي تواند با رعايت عفت خويش به برخي کارها در کمک به شوهرش براي کسب حلال بپردازد، بدون آنکه وي را به خروج از خانه و اختلاط با مردان وادارد. اين کار سود و منفعتي براي خانواده و کمک خرجي براي شوهر خواهد بود کمه البته بر زن واجب نيست و تنها براي مشارکت و همکاري صورت مي گيرد. از جمله ي اين کارها مي تواند موارد زير باشند:

1- پرورش دادن مرغ و جوجه در خانه.

2- انجام کارهاي خياطي لباس هاي زنانه.

3- کارهاي گلدوزي و تريكو.

4- ساخت برخي صنايع دستي.

يکي از زنان صحابه شوهرش را قبل از خروج وي از خانه به کسب روزي حلال سفارش کرده و مي گفت: درباره ي ما از خدا بترس و جز حلال ما را مخوران؛ که بر گرسنگي در دنيا صبر مي توان کرد ولي بر عذاب خدا در روز قيامت نمي توان. دين اسلام به زهد و قناعت تاکيد بسيار نموده و بدان تشويق مي کند. درنتيجه نفس شخص مسلمان به مال و نعمتي که در دست برادران مسلمان وي است چشم طمع نمي دوزد. رسول الله صلى الله عليه و سلم مي فرمايد: (قد أفلح من أسلم، ورُزق كفافًا، وقنَّعه الله بما آتاه) يعني: «همانا رستگار شد آنکه اسلام آورد و رزقش بسنده بود و خداوند او را به آنچه که داده قناعت داده است.» [مسلم]

پيامبر صلى الله عليه و سلم انساني بسيار قانع بودند و هرگز بر غذايي ايراد نمي گرفت، اگر آن را دوست مي از آن مي خورد و چنانچه ميل نداشت نمي خورد. غذاي ايشان خيلي وقت ها نان و سرکه يا نان و روغن بود. آن حضرت صلى الله عليه وسلم جامه هاي ساده و اغلب از جنس پشم، پنبه يا کتان مي پوشيد. جامه اي که به وي هديه داده مي شد را نيز برتن مي نمود.

زن مي تواند براي بيرون از خانه شغلي داشته باشد، چنانچه شوهرش از کار افتاده بوده يا به کار و شغل زن احتياج داشتند. مشروط بر اينکه با وقار و عفت بيرون رفته و حتي الامکان از مکان هايي که با مردان اختلاط مي يابد بپرهيزد.

همکاري در کارهاي منزل:

چه زيباست که مرد در برخي کارهاي منزل به همسرش کمک کند. حداقل به خاطر مودت و مشارکت و همدلي و احترام معنوي به وي ... اين کار فرصت خوبي را به مرد مي دهد تا به همسرش نشان دهد که برايش مهم و گرامي است و وي را دلخوش کرده و باعث نزديکي بيشتر آنان به همديگر گردد... حتي اگر کارهاي ساده اي مانند: بردن ظرف ها به سر سفره ي غذا، انداختن سجاده و ... باشد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و سلم در کمک به خانواده اش نمونه اي مثال زدني است. ايشان شير گوسفندان را مي دوشيد، پيراهن و کفشش را وصله مي زد، کارهاي خودش را انجام مي داد، خانه را مي روفت، شترش را مي بست و به آن علف مي داد، همراه همسرش خمير درست مي کرد و کالايش را از بازار به خانه مي آورد. در جنگ خندق جابر بن عبد الله -رضي الله عنه- همسرش را براي آماده ساختن غذا در غزوه مشارکت داد و خود گوسفندي را ذبح نمود و آن را پوست کنده و گوشت آن را کباب مي کرد درحيني که زنش نيز جو را آرد نموده و نان مي پخت، وقتي از کار پخت و پز فارغ شد پيامبر صلى الله عليه و سلم را براي غذا دعوت کرد و آن حضرت صلى الله عليه و سلم نيز صحابه رضوان الله عليهم را با خود به مهماني برد و همگي به برکت رسول خدا صلي الله عليه و سلم از آن غذا خوردند.

همکاري زن و مرد در تربيت فرزندان:

فرزندان زينت و زيبايي هاي زندگي دنيا هستند و داشتن بچه آرزوي قلبي هر زن و شوهري است. پدر و مادر براي تربيت درست فرزندان  تمام تلاش خود را به کار مي بندند، تا اولادي شايسته و صالح به بار بيايند و به دستورات خداوند متعال گردن نهاده و از نواهي وي بازايستند. اما اگر زن و شوهر فرزندانشان را، بدون احساس تعهد و صرف وقت و انرژي براي تربيت سالم، به حال خود وانهادند، آنگاه است که به جاي نعمت به عذاب و بدبختي تبديل مي شوند.

همکاري زن و مرد در تربيت کودک، نيازمند عهده دارگشتن مراقبت و رسيدگي به آنان و برآوردن احتياجات شان به دور از افراط و تفريط مي باشد. بايد از تبعيض قائل شدن بين آن ها خودداري کرده و در خورد و خوراک ميان آن ها و حتي در نگاه کردن و لبخند و بوسيدن آنان عدالت برقرار کرده وترجيح دادن پسرها بر دخترها درست نبوده و بايد در تمام مسائل و حتي در دادن هديه و بخشش نيز مساوات را مراعات نمود.

 
يکبار بشير بن سعد خزرجي و پسرش نعمان -رضي الله عنهما- نزد پيامبر صلى الله عليه و سلم حاضر شده و گفت: يا رسول الله! شما را گواه مي گيرم که فلان چيز و فلان چيز را به نعمان بخشيدم. پيامبر صلى الله عليه و سلم فرمود: (أَكُلَّ ولدك نَحَلْتَ؟) يعني: «آيا براي تمام فرزندانت چنين بخشيده اي؟» گفت: خير. فرمود: ( فأَشْهِدْ غيري) پس کسي جز مرا گواه بگير. سپس فرمود: (أليس يسرُّك أن يكونوا في البرِّ سواءً؟) يعني: « آيا خوشت مي آيد که در نيکي نمودن همه با تو برابر باشند؟» پاسخ داد: آري. فرمود: (فلا إذًا) يعني: «پس اين کار را مکن!» [مسلم و نسائي و ابن ماجه]

زحمت اصلي تربيت فرزندان بر دوش مادران است. او است که شب و روز با کودک خويش است و او را غذا داده و سيرابش مي کند، گرماي محبت و شققت خود را به وي ارزاني داشته و اصول و مقدمات دين و آموزش هاي ديني و علمي را به آنان مي آموزد، به او ياد مي دهد که چگونه نيک را از بد بازشناسد و اينکه چگونه سود را برگرفته و از ضررها خويش را دور نمايد و در راستاي نفع و فايده ي خويش و خانواده و جامعه به رشد و بالندگي اش ادامه دهد.

 
شاعر مصري حافظ ابراهيم چنين مي گويد:

"الأمُّ مدرسة إذا أعددتها أعددتَّ شعبًا طيب الأعراقِ"

معني شعر: «مادر مدرسه ايست که چون فرزند را خويش مهيا ساخت، ملتي با ريشه هاي نيکو به بار مي آيد.»

اما پدر خانواده در طول روز مي کوشد تا زندگي آرامي را براي خانواده اش فراهم سازد و به اين ترتيب روز را به شب مي رساند و براي وي جز براي خواب وقتي چنداني باقي نمي ماند. چه بسيار پدراني که صبح ها قبل از بيدار شدن فرزندان به سر کار رفته و شب زماني به خانه باز مي گردد که همگي خوابيده اند و فرزندانش را جز در روزهاي تعطيل نمي بيند. برخي هم در حال سفر بوده و سال ها دور از خانه مي مانند و البته در اين زمينه پدران بايد تجديد نظري نموده و از اثرات مخرب چنين شرايطي بر تربيت فرزندان شان آگاه باشند.

درست تر آن است که بارسنگين تربيت کودکان بر عهده ي هردوي والدين باشد. جايز نيست که پدر خانواده فرزندانش را به حال خود وانهاده و در تربيت آنان نقشي نداشته باشد. بلکه بايد با آنان نشست هاي روزانه داشته و به کارهايي که در طول روز انجام داده اند گوش فرا داده و درصورت انجام اشتباهات آنان را راهنمايي و ارشاد نموده و کارهاي ناشايست آن ها را اصلاح کند.
همچنين زن و شوهر بايد حداکثر تلاششان را بکارگرفته و با هم در پرورش دادن فرزندان شان بر جاده ي نيکي و تقوي همکاري نمايند. هرگاه از ابتدا در مورد تربيت درست و صحيح کودک سستي و بي توجهي صورت پذيرد، راست گردانيدن آن در سنين بالاتر دشوار مي شود و به چيزي که بر اساس آن بزرگ شده است خو گرفته و جزئ طبيعتش مي گردد.

پيامبر صلى الله عليه و سلم مي فرمايد: (أكرموا أولادكم، وأحسنوا أدبهم) يعني: «فرزندانتان را گرامي داشته و نيک تربيت شان نماييد.» [ابن ماجه] قال الشيخ الألباني رحمه الله:الضعيفة(4/150)ضعيف جدا .

 آنکه در دوران کودکي از تربيتش غافل بده باشند، تربيت و اصلاح وي در بزرگسالي امري بس دشوار است. شاعر مي گويد:

"إن الغصون إذا قوَّمْتَها اعتدلت

ولا يلين إذا قومته الخشبُُ

قد ينفع الأدبُ الأحداثَ في صغر

وليس ينفع عند الشيبة الأدبٌ"

معني شعر: «شاخه ي باريک درخت را مي تواني راست گرداند

                  ولي چون چوب خشکي گشت خم نگردد ديگر آن.

                   تربيت خردسالان در خردي آنان سود مي دهد

                     و ليکن سودي نمي دهد تربيت در پيري»

در تربيت کودکان سعي بر آن است تا آنان را به نماز عادت داده، به حفظ قرآن کريم ترغيب نمود، به مطالعه ي علوم سودمند بپردازند، نيرو و استعدادهاي فطري شان را شکوفا نمود، آن ها را  به رفت و آمد به مسجد و شرکت در کلاس هاي علمي ان تشويق کرد، از جاهاي وقت گذراني و فساد و همنشيني با افراد فاسد دور نگاه داشت. بنابراين هرگاه زن و شوهر در تربيت مناسب کودک با هم تشريک مساعي داشته و بر ان صبر و تحمل نمايند، خداوند متعال آن ها را وارد بهشت گرداند و از آتش دوزخ محفوظ شان بدارد.

از حضرت عايشه -رضي الله عنها- چنين مي گويد: زني با دو دخترش نزد من آمد و کمک مي خواست. من چيزي جز يک خرما پيدا نکردم که به او بدهم و همان را به او دادم. او هم آن را بين دخترانش تقسيم کرد و خودش چيزي نخورد. سپس بلند شد و رفت. آنگاه پيامبر صلى الله عليه و سلم وارد شد و من قضيه را براي او تعريف کردم. آن حضرت صلي الله عليه و سلم فرمود: (من ابتُلِي (أي: اختبُِر) من هذه البنات بشيء، فأحسن إليهنَّ (أي: أنفق عليهنَّ، وزوجهنَّ)، كُنَّ له سِتْرًا (أي: حجابًا) من النار) يعني: « کسي که به چيزي از اين دخترها آزمايش شود و به آنها نيکي کند، برايش حجابي از آتش دوزخ مي باشند.» _[بخاري، و مسلم، و ترمذي]

برخورد با خدمتکاران:

زن به تنهايي نمي تواند که تمام نيازمندي هاي خانه را برآورده سازد؛ از نظافت منزل گرفته تا آماده کردن غذا، تربيت کودکان، شوهرداري و غيره. بنابراين به استخدام يک مربي يا خدمتکاري که بتواند بار برخي از اين مسئوليت ها را به دوش بگيرد، روي مي آورند. بهتر است که خدمتکار مسلمان باشد، و اين خدمتکاران برادران يا خواهران ديني ما هستند و بايد با آن ها به خوبي رفتار کرد. در زندگاني پيامبر خد ا صلى الله عليه و سلم الگو و سرمشق خوبي در رفتار با خدمتکاران و زيردستان وجود دارد. انس -رضي الله عنه- تعريف مي کند: قسم به خدا که نه سال به رسول الله صلى الله عليه و سلم خدمت کردم ولي در برابر کار اشتباهي که از من سرزده بود هرگز نشنيدم که بفرمايد چرا چنين کردي؟ يا اگر کاري را نکرده باشم هرگز نفرمود که چرا فلان کار را انجام نداده اي؟ _[مسلم]
همچنين پيامبر صلى الله عليه و سلم مي فرمايد: (إخوانكم جعلهم الله تحت أيديكم، فأطعموهم مما تأكلون، وألبسوهم مما تلبسون، ولا تكلفوهم ما يغلبهم، فإن كلفتموهم؛ فأعينوهم) يعني: « آنها برادران شما هستند که خداوند آن ها را زير دست شما قرار داده، پس بايد آنان را از آنچه مي خوريد، بخورانيد و از آنچه مي پوشيد، بپوشانيد. و آنها را به چيزي مکلف نکنيد که توانائي آن را نداشته باشند و اگر آنان را مأمور کرديد، پس همکاريشان کنيد.» [بخاري]

 وقتي که مرد به خدمتکارش کمکي نمود در قلب وي دوستي و محبت و خاطر خوشي را از خود به جا مي گذارد. ممکن است خدمتکاران به عنوان دربان، آشپز، راننده، باغبان يا ديگر امور و به خاطر نياز ضروري به وي استخدام شود. از دلايل استخدام خدمتکار سالخوردگي زن و شوهر يا ناتواني آنان مي تواند باشد.

بايد خدمتکاري امين، رازدار(که سر و راز خانه را جايي فاش نکند) و کسي که مراقب اسباب و لوازم خانه باشد را انتخاب نمود. مرد نبايد با خدمتکار زن تنها مانده و زن نيز بايد از تنها ماندن با خدمتکار مرد دوري کرده و زينت هايش را در برابر وي آشکار نسازد. بهتر است که مرد خود به مسائل خدمتکاران مرد  رسيدگي کرده و زن با خدمتکاران زن مواجه شود. اين کار براي دوري از مفاسد و لغزش در اموري است که عاقبت پسنديده اي ندارند. زن بايد در برخورد خويش با مرداني که پيوسته به خانه ي شان رفت و آمد مي نمايند احتياط و پرهيز نمايد، کساني مانند: مامور آب و برق و ...، مرداني که شير مي خرند، و ...

ترجمه: مسعود

مصدر: سايت نوار اسلام

IslamTape.Com