‏لجبازی کودکان، ..... علل و راه درمان

بعضی از کودکان بسیار لجبازند، واین یکی از ویژگی های دوران کودکی است، پس دلیلی ‏ندارد که پدر ومادر از لجبازی کودک نگران باشند یا وی را به تعمّد در این کار متّهم کنند. ‏بلکه باید او را  با بیان داستان ها و حکایاتی که او را از عناد و لجاجت دور می کند  تشویق ‏و ترغیب نمایند، مثلا": کسی که لجبازی می کند مانند شیطان است که با خداوند عناد کرد و ‏تکبر نمود و بر سرورمان حضرت آدم علیه السلام سجده نکرد و امر خداوند را فرمان نبرد، ‏نتیجه این شد که خداوند بر او خشم گرفته او را وارد جهنم کرد " این چیزی است که بچه ‏ها را از این صفت دور می کند.‏

نکته بسیار مهم نیز این است که والدین کاملاً مطمئن باشند که فرزندشان مریض، یا نسبت ‏به والدین عاق (نافرمان) نیست، بلکه این عناد و لجبازی به طبیعت  و این مرحله ازسن ‏وسال کودکانه اش برمی گردد ، پس به عنوان مثال ، اگر با پای کثیف به رختخواب رفت و ‏پایین نیامد و نخوابید یا اینکه به ما  جواب منفی داد یا  در هر موردی لجبازی کرد ، باید ‏پدر و مادر او را تشجیع وتشویق کنند واز توهین و مجازاتش بپرهیزند.‏

یکی از مظاهر لجبازی در کودکان اصرار بر نظر خود و جمود در فکرشان است ، چیزی که ‏ما را به تعجب واداشته و در تنگنا قرار می دهد. مثلاً کودک نمی خواهد به نصیحت ‏بزرگترها گوش دهد ، و نمی خواهد  جز کاری که خودش میل دارد را انجام دهد ، حتی اگر ‏کاری که میل انجامش را دارد کار مضرّی باشد یا اینکه با عقل و منطق راه نمی آید . ‏

‏ نکته مهم دیگر این است که بچه، از کارهای مهمّی چون نظافت و شستن صورت و ‏استحمام  یا نوشیدن لیوان شیر یا خوابیدن در وقت مشخص سر باز می زند و به نظر می ‏رسد که در برابرخواست ما مقاومت می کند و به خواسته خود پا می فشارد و سخن بزرگتر ‏ها را رد می کند. این عادت را می توان در مرحله ی حضانت(حدود 1تا 7 سالگی) تحمّل ‏کرد امّا در دوران بعد از آن دیگر چنین رفتاری از بچه، غیر قابل قبول است، در حالی که ‏بعضی از والدین اینگونه لجبازی ها را نشانه قوّت شخصیت کودک می دانند، امّا حقیقت این ‏است که این رفتار به هیچ وجه، بیانگر چیزی نیست که آنها می پندارند.‏

زیرا عناد و لجبازی نابجا نشان دهنده ی تجارب رفتاری منفی است که فرزندان را از تعامل ‏سالم با جامعه دور می کند، پس بنابراین، لجبازی بیشتر نمایانگر بد اخلاقی فرد است تا ‏احترام او به شخصیت خود! ‏

‏ لجبازی با سنگدلی و کینه توزی نیز ارتباط دارد و مشاهده می کنیم که بعضی از کودکان ‏لجباز تمایلات کینه توزانه و تا حدودی سنگدلانه هم دارند که از لابلای  بعضی از ‏رفتارهایشان نمایان میشود ، مثلاً لباس پاره می کنند، هدیه های گرانبها را خراب می کنند، ‏حیوانات را اذیت می کنند یا از خودکار استفاده منفی می کنند و درودیوار منزل یا مدرسه را ‏می نویسند . و همه ی این رفتار های عجیب و غریب  گاهی باعث احساس قدرت و افتخار ‏به خود در کودک می شود . به راستی چه چیز باعث چنین رفتارهایی می شود؟  می خواهد ‏در سنگدلی از بزرگسالان پیروی کند و با تسلط و خشونت اظهار وجود می نماید.‏

یکی دیگر از دلایلی که کودکان را به لجاجت وامی دارد، بحران در روابط خانوادگی و ‏برخوردهای تند پدر و مادر  است، که او را به انتقامجویی وا می دارد و در مقابل، چنین ‏کارهایی انجام می دهد.‏

‏چاره ی لجبازی

نباید با کودک مقابله به مثل کنیم، بلکه لازم است که مدارا و سعی در قانع کردنش ‏بنماییم و اورا به گونه ای تشویق کنیم که فکر کند و بفهمد که چگونه باید در تمام ‏کارهایش مسالمت آمیز ومنطقی باشد.  ‏

دوری از روشهای حمایت بیش از حد و محبت افراطی ، زیرا این کار مخالفت را درکودک ‏بیشتر می کنند.‏

مجبور نکردن بچه به انجام عادتهای معینی در خوردن و لباس پوشیدن یا رعایت نوع ‏برند و اتیکت لباسها ، اجبار در چنین چیزهایی بچه را به شوریدن اساسی  و عدم ‏رعایت کلی آنها وا می دارد . ‏

عدم تبعیض، یعنی اینکه پدر و مادر یکی از فرزندان را بر دیگران ترجیح ندهند ، زیرا ‏غالباً باعث لجاجت کودکان می شود.‏

رشد دادن تبادل نظر در بین کودکان به طوری که کودک احساس کند و یاد بگیرد که می ‏تواند گاهی دستور بدهد امّا گاهی نیز باید  خود تابع دستور باشد.‏

مترجم: عبید الله

سايت خانواده خوشبخت

BlestFamily.Com